Acı da olsa, yaşam her şartta devam etmeli !

Kan ter içinde fırladım yataktan! Nasıl bir rüyaydı bu! Yok yok, rüya değil adeta kâbus! Yavaşça kalktım yataktan, elimi kalbimin üzerine koydum. Yerinden çıkacakmışçasına atıyordu. Tekrar yığıldım yatağa. Kapadım gözlerimi. Ölüm bu olsa gerek. Hangimiz biliyoruz zamanını? Ya geride bıraktıklarımız. Ödenmemiş faturalar, helalleşilmemiş dostluklar, görülmemiş mürüvvetler! Apansız gelen mutlak veda! Araf'ta upuzun bir kuyruk!

Kapalı gözlerin kenarından sızan o ılık yaş.

Umarsızca süzülüş yüreğe.

Geride kalanlarda, ne yapılacağını, nereden başlanacağını bilememezlik!

Rahmetli pek bir iyi adamdı ama çok da zordu! Allah'ın sevdiği kuluymuş, bak hiç çekmedi. Melekler gibi gitti! Acaba nerelere borcu, nerelerden alacağı vardı? Sigortaya bildirilecek mi? Evler, arabalar kime kaldı? Aa, oraya mı defnedilecek? Bak gördün mü, ölünce yatacağı yeri bile sağlığında belirlemiş. Yarınını düşünen bir adamdı vesselam. Allah gani gani rahmet eylesin.

Herhalde böyle bir şey ölüm, hem giden hem de kalanlar için.

Belki tatsız bir konu ama gördüğüm rüyanın da etkisiyle, asıl merak ettiğimi sormak istiyorum sizlere. Biliyorsunuz ki MB benim için ve eminim ki hepiniz için de son derece disiplinli, entelektüel ve saygın bir blog. Hayatlarımızda büyük ve önemli bir yer tutuyor. Editörlerimizle, yazarlarımızla, okurlarımızla müthiş arkadaşlıklar ve tadına doyulmaz edebi dostluklar kurduğumuz sımsıcak, kocaman bir aile. Bildiğim kadarıyla 5000 civarında yazarımız var. Hiçbirimiz ölümsüz değiliz. Kayıplarımız olmuyor mu peki? Bunlardan nasıl haberdar oluyoruz? Kafasında blog şifresiyle hayata veda eden bir blogdaşımızın bizlerden ebediyen ayrıldığını nasıl öğreniyoruz? Günler, aylar geçiyor ve öksüz kalan blog sayfasına, ne yeni blog yazıyor, ne de yorum yapıyor dediğimiz bir arkadaşımızın yokluğunu nasıl yorumlamalıyız ? İşte ben hemen her gün üretiyorum. Günler geçse ve benden ses çıkmasa ne düşünürsünüz? Korkmayın bunun da çaresini düşündüm. Sizleri merakta bırakmam ben. Yıllar önce hazırladığım ve geçen zaman içinde de oldukça kalınlaşan, üzerinde, "Sizlerden ayrılmam halinde açılacak." yazan sararmış zarfın içine bir ekleme daha yaptım. Bu yeni ilavede blog şifrem ve blog sayfamda sizlere yayınlanacak veda satırlarım var. Sonrası için de, ben sizlerle yaşamaya devam etmek ve sayfamın aktif kalmasını istiyorum. Eminim ki oğlum bayrağı taşıyacaktır!

Hadi, bu kadar hüzün yeter. Merak etmeyin son derece sağlıklıyım ve daha nice bloglar yazacağım, sizleri okuma zevkine ereceğim. Sadece, planlı ve programlı bir Koç insanı olarak benden sonrasını MB için de planladım. Çünkü ben hepinizi çok seviyor ve çok değer veriyorum.