Acı dilencilerinin acısı (yedinci bölüm)

“Kız mı erkek mi?”

"Oğlan çocuğu, senin yaşlarında, "

kaç yaşındaysa? Diri bir vücudu var. Yirmi beş yirmi altı yaşlarında olmalı. Mahcup bir şekilde gülümsüyor. Beni oğluna gelin arayan o zırtapoz karılardan biri sanacak.

“Evli” diyorum. Bu onu rahatlatıyor.

“Siz”

"Nişanlıyım”

Yüzüğünü hiç fark etmemişim. Gözlerim oyun oynuyor bana.

Özel reyona ilk ulaşanlardan biriyim. Kilidi kırıyorum. Sarı bir tüp alıyorum elime. Aşk, ayrılık acısı. İşte tam da ihtiyacım olan şey bu. Kalabalığa dönüp bakıyorum. Biri elimden tüpü almak istiyor. Genç bir kadın… Kasıklarına bir diz vuruyorum.

“Seni sürtük!”

Kasıklarını tutarak yere devriliyor. Ama bu sadece vuruşun etkisi, biliyorum ki canı yanmıyor, acı çekmiyor. Kısa sürede toparlanıp tekrar ayağa kalkıyor.

“Kart cadaloz! Ver diyorum onu bana.”

Üzerime gelince esaslı bir yumruk yapıştırıyorum burnunun üstüne. Sendeliyor ama düşmüyor. Askerlerden biri bizi fark ediyor.

“Hey sen bırak elindekini”

“Gel de al” diyorum.

Askerin suratının şekli değişiyor, tüfeğini hırsla sallıyor, tüfeğin dipçiği birinin başına isabet ediyor. Bir kadın… Tanrım Ne kadar çok kadın var diye geçiriyorum içimden. Bütün acılar kadınlar için mi?