Acıda çoğalmak (3)

Taşlardan ayıkladılar binlerce yıllıktık biz, acıda çoğaldık

Elimizde mızrak, avucumuzda buğday,

Gözlerimizde korku,

Hepsi dururdu.

Taş yarıldı, geleceğe bizden haberci

Şimdiki çağ kazınacak, zaman taş kesildi,

Bedenlerden yorulmuş ruhlar resmedecekler bizi.

Uyanınca bir karanlığa, gözyaşlarında toplanıp,

Son kahkaha, yüzdeki sevinç sudaki izdi, dağıldı

Parlak karanlık yüzeyi temiz, pürüzsüz,

Bir taşa sıvadılar bizi.