Acıdan geçer bütün yollar...

Acıdan geçer bütün yollar, bütün sokaklar acılara açılır.

Ekmeğimizin yanına katık yaptığımız da acıdır, geceleri başımızı yastığımıza koyduğumuzda yorgan diye sarındığımızda.

Kuşların kanat çırpışlarında, bir ihtiyarın güldüğünde yanağında biçimlenen kıvrımlarda, suların akışında, yağmurun yağışında bulduğumuz, gördüğümüz hep acıdır.

Kim ne derse desin, bir insan gerçek bir perspektifden bakıyorsa hayata, hayatı anlamlandırmaya ve yolunu bulmaya çalışıyorsa, bir çocuğun şen kahkahalarında bile yakalayabilir acıyı.

Bir çiçeğin açışında, bir yaprağın yeşilinde, bir ağacın filizlenişinde, baharın uyanışında, doğanın salınışında bile…

Günlerin geçip gidişinde, zamanın tükenişinde, anıların en güzelinde bile…

Büyüdükçe geçirdiğimiz her evrede, kaybettiğimiz ve yeni kazandığımız her değerde, saçımızın yeni biçiminde, renginde gözlerimizin, ellerimizin bir şeyleri çizişinde bile…

Yalnızlıkları koyun bir kenara, en kalabalık olduğumuz zamanlarda bile acının sesini işitebilir kulaklarımız, hüznüne bulaşabilir bakışlarımız.

Belki küçük bir haykırış kurtarabilir bizi ondan ya da ağlayışlarımız, ama yine de tam olarak kurtulabilmek mümkün değildir ondan.

Yardımına muhtaç olabiliriz başkalarının.

Bir martı çığlığına sığınabiliriz o zaman ya da denizin mavisine, dalgaların sesine…

Kendi içimizde kendimize çıkışlar arayabiliriz.

Hayata daha sorgulayıcı bakabiliriz ya da.

‘Ne yapabilirim’lerle boğuşabiliriz.

Bir gün birine lazım olabilir umuduyla, bir gün ışığını yakalayıp hapsedebiliriz cam bir kavanoza.

Bir avuç toprağı alıp süslü bir kapta saklayabiliriz.

Bugün daha az gülebiliriz ya da daha az ağlayabiliriz, bir gün birinin yerine yapma kaygısıyla.

Dualarımızı öyle gereksiz şeylere harcamayabiliriz, birinin adına dua edebiliriz usulca.

O zaman hayatın hiçbir anından eksik olmadığını düşündüğümüz acıları azaltabiliriz bir parça ya da bir parça paylaşabiliriz birbirimizle onları.

Birlikte olgunlaşabiliriz ve birbirimize yaşamda tek olmadığımızı gösterebiliriz.

O zaman daha güçlü adım atabiliriz ve daha dik durabiliriz engellerin karşısında.

Bir iken birden çok olabiliriz.