Açık maviden hüzne

Eski tozlardan bir yorgunluk duyarım

Üveyikler burçak örtünür iştahla

Oradayım akşama kınala elini lafını

Biraz koyun kekiği biraz oğlan otu

Kâfidir bozkırı anlatmaya

Al işte yeleğim sözcükler ise yanı başımda

Elleme hiç zamana küflensin tuzda

Gökyüzü açık maviden hüzne döner

Balkonlar terler avlular güneşe soyunur

Böceklerin boşluklarını elle ilkin

Sabaha eğilmiş ikindi sonunun güleç sesini

Bir atmaca gökyüzünü çekip alır

Bir mektup o göçüğü…

Kuşların doğum anı gibi bir zamanda gel

Her zaman bir acemiliktir yazın gelişi

Bir kuş konar

Hem kırgınlık hem sevinç o gönülsüzlüğe, hem deli…

Kimi ölçersin sonra gülden artanı ölç

Yüzün senin gün ortası kavşağı

Sözlerin darasız mıydı hareli sözlerin

(Akatalpa, Ekim 2012, Sayı 154)