- Kategori
- Gündelik Yaşam
- Okunma Sayısı
- 774
Acıktım sana

Özlediğiniz ne düşüncelerinizi ne de açlığınızı doyurur..
Sadece acıktırıp kudurtur sizi, hem de en işe yaramaz duygularınıza...
Bahttır bu belli olmaz. Bazen ne güler ne tebessüm eder, sadece haince sırıtır gider...
İşte böyle bir duyguyla birde bakmışsınız bir akşam üzeri yılların efkarını savuruyor üzerinize...
Daldırmak istersiniz hüznünüzü hayatı geri çekmek için beriye.. Şerefe demek istersiniz ömrünüzün tümüne..
Kaldırmak istersiniz kadehinizi yılların yanık izlerine. Kutlamak istersiniz bütün sevdiklerinizle.
Yaralarınıza şifa niyetiyle...
Yaşayarak yaşlanmış aşkları canınız çeker ve arzularsınız. Hem de çılgınlar gibi en delice..
Ve söz verip de gelmeyen aşklara diye başlar, ''Ben böyle aşkın içine'' diye edepsizce küfürler edersiniz gecenin içine. Sessizce...
Bir ses beklersiniz en ıssız nöbetlerinizde dur desin diye size...
Her gece ayaza çalar ya'' Bilirim ki Rabbim'dir.'' Bir Hüseyni makam sarar sizi. Hani o hiç doğmamış güzellikten. Alır sizi bulutlara.
San ki rüyalarınıza yar diye!
İnsanın gönlü garip olunca, gireniyle çıkanıyla iyisi ve kötüsüyle mekanı da mangal olurmuş..
Belki kısmet belki niyet bilemeyiz ama biz ömrümüze yaz kış bahar ve hatta sonbahar dahi ekeriz.. Ama ne yazık ki biçmesini bilemeyiz, geçer göçeriz...
Bizden gayrisine artık ne ola ki herkes kendi harmanını kendi savuracak.
Elbette kendi kısmetiyle...
Şunu bilelim ki hayatta en çok kendimize kanar kendimize aldanırız... Hem de bile bile haa.
Ne tuhaf değil mi?
İyisi mi kendimize de aldanmayalım...
(Tarih 23 Eylül 2005 / Zaman Hiç Gelemeyeceğin Uzaklıkta.)
''Melekler yüreğinizden öpsün''
Sabiha Rana
Önerilerine Ekle Beğendiğiniz blogları önerin, herkes okusun.

Nesirlerinizden şiir doğduğu eserlerinize insan bir girmeyedursun Sevgili Rana Hanımefendi kızımız; Rabbimin lütfu olan şahsınıza has karizmatik istidatınızla hayat içinde hayata vesile oluyorsunuz; gülşene çevirdiğiniz yazı sayfalarınızda insan ataletinden kurtuluyor, aldığı ilhamın sağladığı şevk ve heyecanla, adeta, çiçekten çiçeğe atlayan bir kelebek misâli, bir eserden diğerine anında geçmek istiyor. Bu gün yoldan yeni gelmiş halimde ilk işim, tevafuken girdiğim bir yazınızdan çıkarken, bu takılıverdi garip gönlümü okşarcasına ekranıma: "*Sanki rüyalarıma yar diye* *hani o hiç doğmamış güzelliklerden* aldı bizi bulutlara, *Hüseynî Makamı sardı* ruhumuzu!" Rabbim yaratmış, ruhundan üflemiş, vasıflarıyla vasıflandırmış insanı... Rabbimin Yaratıcılık vasfından kaptığınız ilhamınızla tecellisine sunduğunuz istidatınızda şekillenen hayat içinde hayat tecellilerine vesile hayatiyet aksettiren eserlerinize ayna berrak ruhunuzun aydınlığında selâm, sevgi ve saygılar sunuyorum.
Mustafa Benkli 03.09.2007 0:18Kandil simidi dagıtırdı annem , ben o günlerin arasında kaybolup giden sevgilerimin ve o sevgilere dair sevinçlerimin umutlarımın bittiği her şeyi özledim. Yazım diliniz karşılıklı konuşur gibi okuyucuyla, hiç yormuyor. Bunu ben başaramıyorum.Sanırım melekler çok öpmüş, yüreğinizi sıcacık olmuş...
Portakal Çiçeği ve FISILTI 25.05.2007 14:25- Cevap :
- Sevgili Serap, Soyadınız gibi, ''ince''den dokunmuşsunuz değerli yorumunuza.. Size bir sır! Ben. ''Bir tek duygulardan korkarım.'' Bir avuç içi kadar olan o et parçamız da yüreğimizde her önümüze gelen duyguyu barındırmayız bilirsiniz. İşte o barındırdıklarımız bizdir ve bizi anlatır. Özlem! İnsana has olan ve benim kutsal dediğim duygulardan birtanesi. Özlemek! Neden her şeyi özlemeyiz? Neden özlediklerimizi özleriz? Bir de çok özlediklerimiz vardır. Onları bir daha hiç göremeyiz ama onları özlerken onları yaşarız. Nasıl mı?Sevdiklerimizdir onlar ve biz bir tek sevdiklerimizi özleriz. Bir tek onları anarken gözlerimiz buğulanır sonra da hıçkırıklara boğuluruz. İçinizde ki özlemleriniz hiç bitmesin daima sağlık huzur ve umutla yaşatsın sizi.. ''Melekler yüreğinizden öpsün.'' Sevgi dualarımla dost. sabiş.. 27.05.2007 18:56
İçle sohbet çığlığı... sevgiler
Meral Yağcıoğlu 24.05.2007 10:50- Cevap :
- Sessizlikler de çığlıklar da duyabilenler içindir aslında. Genelde kendi sesimiz bizden yankılanır duyulur yine bizde.. Hayatın kendisi çelişki.. Gönlünce yaşa Meral.. 24.05.2007 16:54
"Kendimize kanmak" Doğrudur, insan en çok kendine kanar, en çok kendisi ikna eder ve aldanır. Ne büyük aldanmadır... En iyisi kanmayalım kendi yalanlarımıza sevgili Sabiha Rana... Çok güzel ifade etmişsiniz. Sevgi yüreğinizden eksik olmasın.
Meral Kaptan 23.05.2007 17:10- Cevap :
- Sevgili Kaptan, kendimizi kandırmanın ne yararı ne faydası var ne bize ne bizden bir diğerine.. İşin kötüsü kendimizi kendimize şikayette edemeyiz.. Yüzümüz yoktur ki yüzümüze bakalım.. Sizi görmek sevinçti efendim. Teşekkür ederim... Dost selamlarımla. 24.05.2007 16:57