Acıkuş

Ben artık bütün aldatılmış kadınlarım. Kendimi koyuyorum hepsinin yerine ve kahroluyorum her seferinde. Her seferinde yeni bir çığlık, yeni bir haykırış, bir yakarış... Yeni bir ben oluyorum her seferinde. Ve özümde, aslında ne kadar da korkak olduğum yatıyormuş meğer... Meğer dinginim sandığım zamanlarda ne kadar yaralı ve yırtık olduğumu sandığım yaramaz zamanlarda da ne kadar hareketsiz mişim! Korkuyorum herşeyden ve herkes yeni bir ölüm gibi geliyor bana. Bir şeytanın iç yüzünü barındırıyorlar sanki ve gümüş tepsi içinde sunulan nimet-i elmaya kanmayacağımı bildikleri için sıradan tasvirlerde çıkıyorlar karşıma. Sıradan olarak daha bir aklımı çelmeye çalışıyorlar. Oysa ben biliyorum ki hepsi de aldatan, aldatılan...

Kendimi tüm aldatılmış kadınların yerine koyuyorum ve ben aslında aldatılan tüm kadınlarım... Yorgunum, ölesiye kaçağım, bitkinlik ve bezginlik sarmış her yanımı. Tüm bunları bana çeken ve herşeyin sonunu bile bile başlayan başlangıçlara, o korkak yüreğim. Bunca korkmasam belki bunca acı çekmezdim, diyebilmeyi isterdim dürüstçe ama ne malum, varsayım değil ki hayat. Hayat bir yanılsamalar bütünü. Yaşanılagelmiş, durgun veya çılgın sanılabilinen bir sanrılar yumağı. Balçık gibi bir yumak! Tüm yaşamışlıkları, hayalperestlikleri, düşler karmasını, darağacına çekilmiş zamanları, gizleri, hazları barındıran ve birbirinden kopamayacak derecede bağlayan hatta kopmaya çalıştıkça daha çok dibe çeken bir güç bu yumak! Düşünmelerin, akla gelmelerin, hissetmelerin, özlemelerin sonu yok... Herşey var ve herşey gerçek. Hayat bir varsayım değil. Hayat bir yanılsamalar ve sanrılar yumağı. Aldatılabilirsin. Her zaman, her yerde ve her kimsen... Aldatılabilirsin, henüz sokakta yürürken, elini bile uzatmamışken -ki sadece bunu yapma isteği geçebiliyordur içinden-, akken henüz, ve verebilmenin sonsuz yolunu çiziyorken ellerinle, bir kuvvetli lodos hepsini alıp götürebilir ve sana kalan boş avuçlarındır... Ellerini bir aç bak da gör, ne kalır sana geriye? Ellerinde tutabildiğin ne var geride? Yine lanet olası beynin geçmişe çalışması ve tekrar tekrar yaşanması tarihin, somut olarak... Her yanılsama, her korku tekrar tekrar yaşanır her aldatılmanın sonunda. Ve ben her yaşamaklığımda aldatılan tüm kadınlar oluyorum. Ölüyorum, ölüyorum her seferinde...

25 Nisan 2000

Resim: http://www.evcil.us/Ku%C5%9F%20Resimleri/index.html