Açılım krizinden nasıl çıkılır?..

Bizce Ankara’da bir komisyon oluşturmalı, bu komisyona medyanın malum kadrolarından bol miktarda takviyeler yapılmalı ve hatta isterse, Sezen Aksu dahi bu komisyona katılmalı ve dilerse, komisyon sözcüsü bile yapılmalı…

Ve bu heyet, uçağa atladığı gibi soluğu Obama’nın [sürdürülen karanlık işlerin üzerini örtsün diye] süt-beyaza boyanmış olan sarayında almalı…

Derken [eğer yine mümkün olabilirse], ertesi gün bir randevu ayarlanabilmeli… Ve kendisinden, bu “Kürt Açılımı” adı verilen girişimlerin durdurulması talep edilmeli…

Ankara’da muhalefet liderlerimize sadece 10 dakika ayırabilen Hazret-i Mister Obama Bey [diyelim ki] bizim heyet-i azam azalarına üç-beş dakikasını hasredebilmeli…

O zaman değerli komisyon sözcüsü kendilerine,

- Ey demokrasinin beşiğinde zangur zungur sallanan büyük lider, acımızı gör, durumumuza acı, bizleri kolla… Ve daha şimdiden başımıza bu kadar büyük işler açan şu açılım illetinden biz kullarını kurtar, diyerek şefaat arz edilip, el etek öpmeli…

Ve hikâye bu ya… Hazret-i Mister Obama Bey de komisyon üyelerinin ve Türkiye memleketindeki yandaşlarının durumunu görüp [ve de her nasılsa anlayıp], gerekli yerlere gerekli talimatları vererek, Hükümetimizi, milletimizi ve halkımızı bu demokratik açılım illetinden kurtarıvermeli…

Ve böylece Türkiye, içine düştüğü ekonomik bataklıktaki debelenmesine özgürce, sanki bağımsız bir Devletmiş gibi ve az-biraz devam edebilmeli…

Hükümetimiz de böylece, cizip-çiziştirilerek önüne konan yol haritalarını bir kenara iteleyerek, “kendi kaderini tayin hakkı” denilen temel ilkenin peşinden bir süre de olsa gidebilme zevkini tadabilmeli…

Ve derken… Obama’nın demokrasi şampiyonu ülkesinden, oldukça iyi vakitler geçirerek, [ve ardında gizemli anılar bırakarak] özgürce ayrılan komisyon üyelerimiz, uçaklarına atlayıp döndükleri vatanlarında, gazetecilerin sordukları sorulara, kısa ve öz olarak;

- Van minüt, arkadaşlar!.. Bizler van minüt kültüründen yola çıkarak, Obama kardeşimiz nezdinde ülkemizin çıkarlarını sonuna kadar temsil etmenin, üstlendiğimiz “görevlerin” gereklerini yerine getirmenin ve kendilerinden gerekli izin, onay ve vizeleri alabilmenin ve bu fani Dünya’da üç-beş tatlı gün geçirmenin mutlu kıvancını yaşıyoruz, hepsi bu kadar, diyebilmeliler.

Evet, bu ülke halkı bu mutlulukları yaşayabilmeli…

Bağımsızlığın, “kendi kaderine sahip olma” onurunun ve özgür bir ülke olmanın lezzetini tadabilmeli…

Ve ülkemiz, böylece, bağımsız bir ülke olmanın bayrağını yükselttikten sonra sıra, 6 OK’un, halkçılık, cumhuriyetçilik, milliyetçilik, devletçilik, devrimcilik ve laiklik ilkelerinin hayata geçirilmesi gündemi ile meşgul olmaya başlayabilmeli…

Evet, Türkiye doğru yoldadır.

Ve zaten aklın yolu bir… Obama’nın verdiği onay, izin ve her neyse, oyunun aktörleri açısından, bir-e-birdir…

http://www.soruyusormak.com/