Açılım teraneleri sahi ne oldu?

Son günlerin popülaritesi yüksek kavramıydı “açılım”.
Sahi o hızlı “açılım” trendleri nerelere kayboldu.
Hani düzenimizin iki yüzlülük hadisesinde, ellerine su dökülemeyecek partileri var ya bir “açılım” teranesi tutturmuş ve gündemi “açılım”ları ile meşgul ediyorlardı.
Seçimler de bu arada yaklaştı, ama o birkaç ay öncesinin “açılım” teraneleri rafa kaldırıldı ve birden durdu açılımlar.

“Çarşaf açılımı”.
“Alevi açılımı”.
“Güneydoğu açılımı”.

Açılımların tamamı gülünçtü.
Açılımın motor güçlerine bakınca, “sahi biz daha önce nerede yaşıyorduk?” diye sorası geliyor insanın.
Maraş, Sivas, Malatya ve Çorum’da yüzlerce aleviyi katleden zihniyet ve zihniyetler “alevi açılımı” yapıyor.
Yıllarca çarşaflı ve türbanlı kadınları kapısının birkaç km yakınına yaklaştırmayan CHP “çarşaf açılımı” yapıyor.

Bu açılım teranelerinden en fazla dikkat çekeni, kuşkusuz CHP’nin “çarşaf açılımı” teranesi oldu.
“Çarşaf açılımı” hayata geçince, CHP’de Genel Başkan Deniz Baykal mikrofonlara sarılıp, türlü açıklamalarla tabanını rahatlatmanın yollarını aradı.
Öyle ya “dimyata pirince giderken, evdeki bulgurdan da olmak var”.
Ne diyor du Sayın Baykal?
“Bu memleketin kadınlarının yüzde 70’i örtülüdür. Biz yemeniye, yaşmağa düşman değiliz. Önemli olan onu kim, ne için kullanıyor? Onların ezici bir çoğunluğunun devletle, cumhuriyetle, Atatürk’le bir problemi yok. Türbanlılar arasında da devletle, Atatürk’le problemi olmayanlar var. Kara çarşafı siyasi simge olarak kullanan çok az. Simge olarak kullanan türbanı kullanıyor.”

Deniz Baykal açıklamasının devamında, lütfenle, kara çarşaflıların CHP genel merkezindeki toplantılara katılabileceğini de ilave etmekten imtina etmedi.

Türban ve çarşaf hadisesindeki bu gibi tutumların haklılığına dair ispat çabalarının pek de öyle alıcısının kaldığını sanmıyorum.
Hele hele bu işi yapanın CHP olduğunu düşünürsek, ortaya ancak gülünç bir tablo çıkar ve çıkmıştır.
Bu güne kadar kamu alanlarında türbanlı kadınlara öcü muamelesi yapan CHP, bu konunun serbest bırakılması yönündeki tüm girişimleri ala bildiğine sabote etmişti.
Her yasa değişikliği sonrasında, Anayasa Mahkemesinin kapısında kamp kuranlar da CHP’lilerdi.
E şimdi birkaç çarşaflıya rozet takınca mı ortalık güllük gülistanlık oldu.

Aslında örtülü kadınların bu tip manzaraları anlaması ve algılaması gerekir.
Ne AKP cenahının ve ne de CHP cenahının, kadınların kendilerini özgürce ifade etmeleri yönündeki var olan sorunla ilgili alıp veremediği bir durum yoktur ortada.
Örtülü kadınların büyük bir çoğunluğu emekçi kadınlar olduğu bir gerçektir.
Oysa bu iki partinin hiçbir zaman emekçi sorunlarına yönelik bir açılımları olmamıştır.
Sadece, emekçileri ezen sınıfların çıkarlarını temsil etmişlerdir.
Bu yüzdendir ki bu partilerin emekçi kadınların sorunlarına yönelik dertlerini düşünmeleri söz konusu bile değildir.