Açılımda son durum...

Geçen hafta, Ahmet Türk, partisinin genel merkezinde bir basın açıklaması yaptı. Açıklamada açılımla ilgili olumsuz gelişmelere ve kaygılara dikkat çekti...

Başta İmralı Cezaevi’ndeki yeni düzenlemeler olmak üzere, birçok konuda eleştirilerde bulundu.

‘Kürt sorunu; oyalanmadan ve kandırılmadan ciddiyetle ele alınması gerekir.’ diyerek, çözümsüzlüğe vurgu yaptı.

Sonra ‘DTP olarak Türkiye’nin bütün demokratikleşme sorunları konusunda proje sahibiyiz.’ ifadeleriyle çözüm için adres gösterdi.

Daha sora, ‘Geçen yıl Öcalan’ın sağlık durumu ile ilgili hassasiyet nedeniyle yaşananlar hafızalardan silinmedi.’ diyerek, önemli bir hatırlatmada bulundu.

Türk, konuşmasının devamında iddia ve uyarılarını sürdürdü.

Mesela, İmralı koşullarının sözde iyileştirildiğini, aslında şartların eskisinden daha ağır olduğunu söyledi.

Kanıt olarak da Öcalan’ın ‘Ölüm çukuruna atılmış gibiyim’ ve ‘Solunum cihazına bağlanmış bir hasta misali yaşıyorum.’ ifadelerini örnek verdi.

Ve konuşmasında baştan sonuna, açılıma dair yaşanan endişeleri, kuşkuları ve hayal kırıklıklarını dile getirdi.

Sonuç olarak, süreçteki açılım hoşgörüsü, yaşanlar sayesinde yıpranarak, hoşnutsuzluğa dönüşmüştü.

Bunu Türk’ün basın toplantısındaki sert üslubundan ve mesajlarının içeriğinden anlamak mümkündü.

Ancak bozulmaya tek sebep olarak Öcalan’ın cezaevi koşullarının ağırlaştırıldığı iddiasını göstermek yanlış.

Başka nedenler de var...

Mesela; DTP’nin kapatılacağına dair söylentiler,

Kürtlerin yoğun yaşadıkları yerleşim alanlarında, verileceği söylenen yerel bir takım hakların geciktirilmesi,

Öcalan’ın da içinde olduğu genel bir af için yasal düzenlemelerin geciktirilmesi veya yapılmaması...

Aslına bakarsanız, şu anda açılım süreci fiilen kesintiye uğramış durumda.

Öbür türlü onca olup, bitenler (gösteri ve eylemler) nasıl açıklanabilir ki!