Acıyorum, yazık

Sonradan görenlere! Sonradan görmekle kalmayıp nispet yapanlara!

İnsanlar; başkaları tarafından değer kazanmak için, illa ki maddi güçlere sahip olmaları gerektiğine inanıyorlar.Bu güçler insan da olabilir, mal mülkde.

İsmi lazım değil, bir okulun toplantısında, veliler, öğretmenlerle görüşmek için sırada bekliyorlardı .Birden iki bayan velinin, tartışmalarına tanık oldum.. Sapsarı saçlarına bandana geçirmiş, dudaklarında kıpkırmızı ruj sürmüş , boynuna, koluna takmış takıştırmış velinin biri , sırasını aldığı diğer veliye “Sen benim kim olduğumu biliyormusun? Ben koskoca …. …sahibinin eşiyim”diye sesini yükseltirken; diğer velinin gayet soğukkanlılıkla “Banane kim olursan ol. Sıranı bil” diyerek arkasını döndüğünü gördüm.

Senin varlıklı, tanınmış birilerinin eşi olman, hakkın olmayan önceliklerin sana sunulmasını asla gerektirmez. Bence bu kişiye saygısızlıktır, kişinin hakkını geçirmektir.

Eğer ortada gerçekten acil bir durum varsa, rica edilerek , öncelik sırasının, - hoşgörüyle-ihtiyacı olan kişiye verileceğine inanıyorum.

Seni farklı kılan şey, sahip olduklarının ağırlığı veya sayısı ile ölçülmez.Senin farklılığın sağlam kişiliğinde var olmalıdır.

İnsan sahip oldukları ile neden hava atar?

“Eşim beni çok sever ve bana hala aşık”Beni asla aldatmaz.

Aşk güzeldir ama kısa sürer.Eşler evlilikleri süresince aşık olsalardı buna kalpleri dayanamazdı diye düşünüyorum.Aldatma konusuna gelince söyleyeceğim şey”Asla aldatmaz”diye kendini aldatma !

“Kızım öyle bir izdivaç yaptı ki! Damadın evinden, arabasından, maaşından..”

Sayın kayınvalide sana söyleyeceğim şey kulağına küpe olsun.

“Dalı budağı sende ise, kökü damadında”

Kendini kanıtlamak ister bu tür insanlar bence.. Derinlere inildiğinde o kadar eziktir ki aslında bu insanlar, bişeylerin alışılmışın dışında oluştuğunu görünce, birden ne oldum delisi olurlar. Etraflarına karşı duyarsızlık başlar. Artık eskilere ihtiyaç duymadıklarını düşünürler.Oysa ki! “ bir zamanlar” vardır insanların hayatında. Yaşanmış, paylaşılmış.. İnsan hazmetmeli sahip olduklarını. Geçmişini düşünmeli. Sonradan gördükleri ile delirmemeli ! Ve hep “Neydim, Ne oldum, Ne Olacağım” demeli.

Sertap YAR