Acıyorum onlara, hepimize acıyorum!

Geçen hafta Beyazıt Öztürk'ün başına bir olay geldi. Gündem çok hızlı değişse de bu olaydan herkesin haberi olmuştur, eminim. Canlı yayına bağlanan ve kendisini öğretmen olarak tanıtan birisi (öğretmen olmadığı anlaşıldı) Doğu'da yaşananlara dikkat çekti. Belki de bu konuda en masum olan öğretmenlere de dil uzattı. Bu hususa daha önce şu yazımda değindiğim için atlıyorum.

Canlı yayına bağlanan sözde öğretmen, konuşmasının bir yerinde "...Burada doğmamış çocuklar, insanlar, anneler öldürülüyor..." dedi. Adeta şoka giren Beyazıt Öztürk kontrolü kaybetti. Kadını destekler hareketler yaptı, alkışlattı. Oysa program bir şov programıydı... Ve alkışlanan kişi açıkça devleti eleştirirken üstü kapalı olarak da örgütü destekliyordu.

O andan itibaren millet olarak iki kutba ayrıldık her zamanki gibi. Üçüncü bir kutba olanak dahi tanımadık. Taban tabana zıt iki kutupta yerimizi aldık: Beyazıt Öztürk'ü övenler ve Beyazıt Öztürk'e sövenler... Her iki kutup da çok ilerilere gitti. Fakat çok geçmeden övgülerin de sövgülerin de sahici olmadığı ortaya çıktı. Nitekim Beyaz birkaç gün sonra, ."..istemeden yaptığım bir şeyler olmuşsa ki olmuş özür diliyorum." dedi. Ve... Ve övgücülerle sövgücüler yer değiştirdi!


Memleket bu haberle çalkalanırken Sultanahmet saldırısı geçekleşti. Korku ve panikle İstanbul'da oturan yakınlarımızı aradık. Telefondan, televizyondan, internetten saldırı ile ilgili bilgiler almaya çalıştık. Saldırıda bir turist grup hedef alınmıştı. Ve 10 Alman hayatını kaybetmişti. Üzüldük, kınadık!

Çok geçmeden ölenlerin yabancı olmasına gizliden gizliye hatta açıkça sevinmeye başladık. İnsanlıktan çıktık. Sonra saldırıya hemen tepki vermek yerine saldırıyı gerçekleştiren örgütün kim olduğunu beklemeye koyulduk. Çünkü saldırıyı gerçekleştiren PKK olsa başka, İŞİD olsa başka düzeylerde tepki verecektik! O yüzden bekledik. Ve bekledikçe daha da çıktık insanlıktan!


Beyazıt Öztürk'ün başına gelen komplovari olayın artçıları devam ediyordu... Öte yandan Sultanahmet saldırısının ayrıntıları netleşmişti. İŞİD'in işiydi. Zaten başından da belliydi. Bu arada Doğu'dan da operasyon, çatışma, ölüm haberleri gelmeye devam ediyordu. Tam bu sırada Barış İçin Akademisyenler diye bir grup çıktı ortaya. Bunlar bir bildiri yayımladılar... "Bu Suça Ortak Olmayacağız" bildirisi... 1128 akademisyen ve araştırmacı ile 400 uluslararası destekçinin imzaladığı bu bildiri hızlı bir şekilde gündemdeki yerini aldı.

Bildiri doğrudan Türkiye Cumhuriyeti'ni hedef alıyor. Öyle ağır suçlamalar var ki sanırsınız gelmiş geçmiş en zalim ülke Türkiye! Neredeyse tümüyle iftiradan ibaret olan bildiride yer alan bazı suçlamalar şöyle:

"Türkiye Cumhuriyeti; vatandaşlarını haftalarca süren sokağa çıkma yasakları altında fiilen açlığa ve susuzluğa mahkûm etmekte, yerleşim yerlerine ancak bir savaşta kullanılacak ağır silahlarla saldırarak, yaşam hakkı, özgürlük ve güvenlik hakkı, işkence ve kötü muamele yasağı başta olmak üzere anayasa ve taraf olduğu uluslararası sözleşmeler ile koruma altına alınmış olan hemen tüm hak ve özgürlükleri ihlal etmekte, başta Kürt halkı olmak üzere tüm bölge halklarına karşı katliam gerçekleştirmekte ve bilinçli sürgün politikası , şiddet uygulamakta..."

İşte bu sebeplerden ötürü bildiride diyorlar ki;

"Devletin vatandaşlarına uyguladığı şiddete hemen şimdi son vermesini talep ediyor, bu ülkenin akademisyen ve araştırmacıları olarak sessiz kalıp bu katliamın suç ortağı olmayacağımızı beyan ediyor, bu talebimiz yerine gelene kadar siyasi partiler, meclis ve uluslararası kamuoyu nezdinde temaslarımızı durmaksızın sürdüreceğimizi taahhüt ediyoruz."

Aydın dediğin toplumdan farklı düşünecek... Hatta bazen topluma rağmen uç fikirleri savunacak. Bu şekilde toplumu da yukarı taşıyacak... Gerçekten toplumları, toplumlarla farklı fikirde olan aydınlar yukarı taşıyagelmiştir daha çok. Ama fakat lakin... Farklı olmak demek, aydın olmak demek; tabir caizse "var olduğu için var olabildiği" devlete iftira ederken, o devlete karşı savaş açan örgüte toz kondurmamak olmasa gerek! Eğer bu aydın olmaksa, olmaz olsun aydınlık... Zira hayatında soğan bile doğramamış insanların sorumsuzca "katliam" kelimesini kullanmasıyla aydınlık olamaz!

Bu arada AİHM sokağa çıkma yasağının kaldırılması ile ilgili yapılan başvuruyu, "Bölgedeki aşikar olan vahim durum dikkate alındığında, mahkeme, vücut bütünlükleri bakımından korumasız durumda olan başvuranların talep etmeleri halinde gerekli bakıma, yardıma erişebilmelerini sağlamak üzere tüm makul adımların hükümet tarafından atılacağına güvendiğini dile getirmektedir." diyerek reddetti.

Bu kararla bildiriye imza atan aydınların her tür konuda kopya çektiği, değerlerini tersten okuyarak işlerine geldikleri gibi kullandıkları Avrupa bile bu tarz iftiralara inanmadığını belirtmiş oldu. Zaten onların iddia ettikleri zalimliklerin birini bile devlet yapsa Batı, çoktan tepemize binmişti.

Beyazıt Öztürk olayında insanlar körü körüne taraf oldu diye kızıyordum... Sultanahmet saldırısında insanların ölenlerin bizden olmamasına sevinmesine ve saldırıyı düzenleyen örgüte göre farklı tepki vermelerine kızmıştım. Fakat şimdi kızamıyorum. Koskocaman akademisyenler, araştırmacılar bile elmalarla armutları ayır edemezken... Halktan bunu beklemek halka haksızlık olur!

Ama yalan yok, o bildiriye imza atanlara da kızamıyorum. Gerçekten devletin kendini korumasına, kendine savaş açanlarla mücadele etmesine suç diyorlarsa... Ve bu suça ortak olmuyorlarsa... Onlar gerçekte neye ortak olduklarını bile bilmiyor demektir... O yüzden acıyorum onlara, hepimize acıyorum!