Açlık Grevi Hak Arama Yolu mu?

İş insanların ölümü göze alarak haklarını elde etme durumuna gelmişse açlık grevi yapanlar haklı olmasalar dahi devletin sorumluluğu vardır. Fakat bir yandan da işte biz açılık grevi yaparsak devlet bunu göze alamaz istediklerimizi verir gibi iyi niyetli olmayan davranışlar da var.

Açlık grevi (ya da ölüm orucu) eylemlerinin bu iki nokta arasında gidip geldiğini düşünüyorum. Yani haklı yere bu eylemi yapan da var, bazı karşılanamaz isteklerini devlete bir nevi dayatarak elde etmek isteyenler de var.

Son zamanlarda ölüm orucu terör örgütlerinin amaçlarını gerçekleştirmek için başvurdukları yöntem oldu. Devlet terörle ilgili birilerini tutukluyor, örgüt militanları yahut sempatizanları, örgüte yakın kişi ve gruplar sanki ortada bir haksızlık varmış gibi açlık grevi başlatıyorlar. Bu yol sıkça denendiği için hükümet de artık kanıksadı, haklı eylemleri de bu kategoride değerlendiriyor. Terör örgütü olduğu kesinse ölüm orucuyla ölen kişiyi canlı bombanın bir değişik şekli olarak düşünebiliriz.

Normalde demokrasiyle yönetilen bir ülkede böyle çağdışı eylem olmaz. Ya ülke iyi yönetilmiyordur ya da devletin düşmanları vardır. Fakat elbette devlet de ölüm orucuna sebep olacak yanlışları yapabilir.

Bu örgütsel durumlar bir yana, normalde ölüm orucu eylemi ile hak aramak insana mantıklı gelmiyor. Haklı olmasa kişi niye ölümü göze alsın diyorsun. Öte yandan ne yapsan hakkını alamadığın durumlar oluyor. Böyle hallerde bile bazen duyarsız davranılıyor.

Terör örgütlerinin açlık grevi dışındaki eylemlerde yüzde yüz sorumlu devlettir. Eylem yapmasın denilemez, bu o kadar basit bir olay değil. Hakkını alabilse zaten niye böyle sonu tehlikeli bir eyleme kalkışsın, canına kastı mı var? Devletin bu durumlara çok ciddiyetle eğilmesi gerekir. Ama elbette söylediğimiz gibi haklı bir eylem değil de örgüt propagandası ya da işte açlık grevi yaparım istediğimi alırım, adımı duyururum gibi yollar bizi ikna etmez; devlet bunlara karşı gerekeni yapmakta haklıdır. Ölüm orucu diyorsun ama ölmüyorsun, göstermelik bir eylem; valla kusura bakma kimse yutmaz!