Adaletin bu mu dünya

Bebek bekleyen anne, babanın, doğacak çocuklarını önceden görebilme olanakları var. Hemde üç boyutlu, enine boyuna. Beğenmediklerinde istememe olanakları da var. Şurası eğri, burası kısa. İstemem, kaynanama benziyor. Ama gelecek olanın böyle bir şansı yok. Ona da birlikte yaşayacağı insanları ve yaşayacağı mekanı görebilme şansı verilmeli. Bizimkiler bunlar mı? Dünya bu mu? Başka rengi yok mu? Onunki niye Angelina Jolıe. Bende isterim. Bana ne çıkmıyorum. Diyebilmeli. Kimi el bebek, gül bebek, kimi ortada şebek. Kimi has ipeklerde, kimi yırtık döşeklerde. Kimi konakta, villada. Kimi cami avlusunda. Adaletin bu mu dünya?

Doğur, besle, büyüt, okut, dersane, üniversite, diploma ve işsizlik. Çocuk sokaklarda. Suçlu kim ? Ana, baba.

Eş, dost: Baba olaydında yastık altına bi şeyler koyaydın. En azından çocuklara bir ev alsaydın. Bak kızın diploması var, çeyizi yok. Evde kalacak yavrum. Oğlana bir iş kuracak semayeyi biriktireydin bari. Uyuz damat. Diploma karın doyurmuyor. Oğlan gıda mühendisi çıktı, gıdasızlıktan kemikleri sayılıyor garibimin. Bak el alem Amerikal'arda okutuyor. Daha mezun olmadan gemicik yalının önüne demir atıyor. Amerikada cam eğitimi gördüler, babaları mücevherci dükkanı açtı. Sende babamısın? Senden iskele babası bile olmaz. Oğlana bir yumurtacı dükkanı açsaydın bari. Nerdee, çocuklar rafadan yumurta yemeyeli yıl oldu. Ah, ah, rahmetli babaannem demişti, kızım bu adam çulsuz. İki çıplak bir hamama yakışır diye. Ah kafam, keşke dinleseydim. Ama adamın kabahati de pek yok. Mesaiden sora simit, çekirdek sattı. Pazarda limon, maydanoz sattı. Çocuklarını okuttu. Zaman kötüü, zaman. Filinta gibi adam. Tam vitrinlik. Ama şans yok. Zamane çocukları.

O kadar da söylüyorum, oğlum arada bir camiye gidin, imama görünün. Devran onların devranı, belki biryerlerde bir iş kaparsınız. Ama nerdee. Nato kafa. Cento mermer.