Adana Demirspor taraftarı sınıfta kaldı

Esasında belki de şöyle söylemek lazım;

"bu organizasyon gerçek olamayacak kadar güzeldi"

Maçın oynanacağını duyduk. Arkadaşlarla aramızda telefon trafiği kuruldu. Adana'ya uçak biletlerine baktık hemen. Bilet vardı ama organize olamadık. Başta ben olmak üzere iş yerinde çok yoğun olanlar vardı. İzin istemek söz konusu değildi. Yahu neden cumartesi yapamamışlar diye hayıflandık. Velhasıl gidemedik ama kalbimiz oradaydı.

***

Konu ile ilgili yetersiz bilgisi olanlar için kısa bir hatırlatma. Adana Demirspor, demiryolu işçileri tarafından kurulmuş, haliyle "sol görüşlü" bir taraftar profiline sahip bir futbol klübümüz. 4 Eylül Cuma akşamı dostluk maçı yaptığı Livorno da aynı kökene sahip ve taraftarın gerçek anlamdaki sol duruşu ile ve çok kısıtlı bütçeye rağmen İtalyan serieA'da rekabet etmesi ile romantik futbolseverlerin biricik aşkı.

Livorno taraftarının "kemik gibi" duruşu ile ilgili olarak bir iki küçük örnek verelimki konu daha iyi anlaşılsın.

Irak işgali sırasında BM'de görevli 13 İtalyan askeri ölür. Bütün İtalya'da maçlardan önce saygı duruşu yapılar. Livorno tribünleri ise saygı duruşu yapmaz ve şöyle bir basın açıklaması yapar ; (hatırladığım kadarıyla, %100 çeviri değil)

Ölen askerler için üzgünüz fakat bu bizim Irak'da işgalci olduğumuz gerçeğini değiştirmiyor. İtalya'nın işgal güçlerine asker vermesini kabul etmiyoruz. Buna ilave olarak neden bir yılda iş kazalarında hayatını kaybeden 1500 kişi için saygı duruşu yapmıyoruz da sadece asker için yapıyoruz?

Böyle bir basın açıklması yapabilmek nasıl bir kararlılık ve yürek ister takdir sizin. Hem de Berlusconi gibi bir çapulcunun başbakanlık yaptığı bir memlekette. Ama diyalektik bunu gerektirir işte. Bu soruyu duyunca apışıp kalırsınız, hiçbir cevap veremezsiniz. "Askerlerin hayatları işçilerin hayatlarından daha mı kutsal?" sorusuna "evet" diyen adamın bu cevaını ne vicdanen ne de ahlakan bir noktaya dayandırması mümkün değildir. "Ona karşıyız, buna karşıyız" deyip de pankart açmaktan bir adam ileri gidemeyenlere cesaret verir belki, belki biraz ilham verir Livorno tribünlerinin duruşu. Nitekim eğer bir duruştan sözedeceksek, o duruş, bu duruştur...

***

Pekiyi Demirspor tribünleri neden sınıfta kaldı?

Maç sırasında kale arkası tribününde "Güler Zere'ye özgürlük" pankartı açıldı. Acar polisimiz (aksi düşünülemeyecek bir hızda) pankarta müdahele etmek istedi. Tribün direndi. Fakat devamında kolluk gücü sayısı arttı ve diğer tribünleri de arkasına alan polisimiz bir zafer daha kazanarak pankartı indirdi. Bu sırada Demirspor tribünlerinin geri kalanı "PKK dışarı" diye tempo tutuyordu!

Anlaşılmayan şey şu; Güler Zere terör örgütü üyesi olabilir. Ne örgütü ne de kendisini sevmek ve desteklemek zorunda değilsiniz. Ama Zere de özünde bir insandır ve çok ağır bir kanser hastasıdır. Tedavisini ya da Allah gecinden versin, son günlerini hasta yatağında huzurla geçirmek en temel insanlık hakkıdır. Bu temel hakka tüm insanların saygı göstermesi beklenir. En azından sen Livorno'yu ülkene davet ettiysen, her yani Che bayraklarıyla donattıysan, burada doğru tarafta durmayı başarmak zorundasın.

"Hepimiz solcuyuz ama Kürtleri istemiyoruz" diye bir duruş olabilir mi Allah aşkına?

Che ete kemiğe gelip tribünde belirseydi yaptığınızın hesabını nasıl vereceksiniz? Her yanı adamın posterleriyle donatmışsınız ama onun ne kim olduğunu ne ne düşündüğünü ne de savaştığı değerleri biliyorsunuz.

Cahilsiniz çünkü!

Son olarak, benim bir bilgim yok ama, tribünlerdeki bu üç kuruşluk sefil duruşu gören Livorno taraftar guruplarının tepkisi acaba ne oldu? Belki de ne olduğunu anlamamışlardır ama birisi mutlaka anlatmıştı. Acaba kendilerini kandırılmış hissetmişler midir?

Hayır ben feci şekilde öyle hissediyorum da...




not;
Nihal Yılmaz da güzel yazmış konuda.