Adana'yı kundaklıyorum

Baharı mı kenti kent mi baharı özlemiş

Her bulutun üzerinde bir damla aşk

Her yağmur damlasında sıcacık bir sevgi

Bu sabah güneş yine kucaklamıştı tüm şehri…

***  

Bu kenti yudum yudum sevmeye kararlıyım

Doğmadan sarılmışım renkli pazen çarşaflarına

Çiçek çiçek doldurmuşum ciğerlerimi kokusuyla

Şimdi yeni doğmuş bir bebek gibi “kundaklıyorum…”

***  

Yağmuru okşuyor yüzümü, başım dizlerinde

Baharın gelmesini bekliyorum kadınımı bekler gibi

Kulağımda kuş sesleri, kanat çırpıyor sevmelerine

Biliyorum ki iki yürek atıyor bu kentin gecelerinde…

***

Yine bu sabah gecenin yıldızlarına sor dedi güneş

Karanlıkta gerçekler daha da güzeldir kardeş

Giderek dünyanın en güzel kadınına benziyorsa bu şehir

Yere düşüp kirlenmesin diye dostluğu “kundaklıyorum…”

***  

Bu sabah elleri sevgi kokuyor “eskimeyen dostlarımın”

Sayelerinde renk veriyorum sevgi bulutlarına

Koyunlar kuzularına gebe kalıyor doyumsuz yeşilliğinde

Avucumun içinde duruyor sevgileri sevdiklerimin…

***

Su buhar olmuş uçmuş bulutlara yağmur olmayı bekliyor

Güneş sen gibi kıskanç, beni kucağına al öp sev diyor

Ama kucağımda sevgin, sabırla dönmeni beklerken

Hasretini yeni doğmuş bir bebek gibi “kundaklıyorum…”

***

Ben sevgi toprağının ülkesinde bir garip Adanalıyım

Dört mevsimli bahçelerinde kışın doğdum büyüdüm

Portakal çiçeklerinden mis gibi kokmayı öğrendim

Limon turunç mandalina ağaçlarından meyve vermeyi…

***

Ah, bu kentin toprağının her zerresinde bir tutum toz

Her kumun altında bir damla deniz,  bir atımlık tuz

Kuraklıktan kırılan toprağında “su” olmaya razıyım

Horozların ilk ötüşüyle bu kentte insanlığı “kundaklıyorum…”

***

İşte bu şiir gibi geldik bir Şubat ayının daha sonuna

Bu koca Adanalı bir yaş daha alacak çok yakında,

Ömür tükense mevsim hep güz olsa bile, giderayak

Bir kadının tüm güzelliğiyle “Adana’yı kundaklıyorum…”

Erdoğan ÖZGENÇ