Adı Aşk Olsun

Belki bir sabah, uyandığımda burada olmam. Karadenizde yeşilliklerin arasında. Evimde. Topragımda.
Aidiyet duyguma sahip olduğum yerde uyanırım.

 

Bir iklim, bir çoğrafya, bir toplum bir insanı bu kadar mı uyarır. Fena halde Karadenizliyim.
Her şeyini seviyorum. Belki ilk aşkı orada tattığım için, belki de aşkımı şimdi kimseye anlatamadığım için.

 

Aynı duygular ile besleniyorum diye belki karşılaştırmak istedim. Ne zaman daha çok sevmeye başladım. Tüm yapmam gereken hatırlamak.
Elimi tuttuğunda kalbim nasıl çarpardı. Toprağın kokusu, yağmurun toprağa kattığı koku. Yağmurun üstümüzden akmasını seyretmek.
Ucuz giysilerimizin bizi yağmurla beraber boyaması. Ayaklarımızdan, kırmızı mavi suların akması. İç çamaşırlarımızın rengini yağmur sularında görmek.

 

Ne ilginç değil mi. Her şey erotizm di Karadenizde. Ağaçta yenen meyve, narin incir dalları,
meyveleri yakalamak için açılan etekler. Derede balık tutmaya gitmek, ıslanmak. Sonra suya düştük diye yalan söylemeler.

 

Ne güzel çocuk saflığı ile sevmek, ne güzel aşkın vücudunu tanımak için sebeb olmasına izin vermek.

 

Şimdi, daha olgun herhalde. Mesela yağmur sularında ıslanmak istemem herhalde. Hasta olacağımı düşünürüm. Belki bir balıkçıda şarap , balık olabilir ama, gidip yakalamam.

 

Bilmem bunlar şu an aklıma gelenler. Belki de keyif alırım. Kendini çok bilmek ve belki de hiç bilememek arasında bir duygu AŞK.

 

Belki bir sabah uyandığım da burada olmam, kollarında olurum.

 

 

Sevgilerimle Ayrık Otum.