Adı Deniz olmalı...

Bir çocuğum olmayacak benim adı DENİZ olan, elime alıp ufaklığına hayret edeceğim, göğsüme bastırıp kokusunu ta ciğerlerimde hissedebileceğim ve en önemlisi de insanca, onurlu bir hayat yaşamayı öğütleyebileceğim bir oğlum olmayacak...

Elinden tutup uçurtma uçurabileceğim, birlikte bozuk düzeni protesto edebileceğim, aşk türküleri söleyebileceğim bir oğlum olmayacak örneğin...

İlk aşkının gözlerine bakarken hissettiği duyguları koşup hemen bana yetiştirmesini bekleyemeyeceğim, okulundan dönmedi diye telaşlanamayacağım velhasıl baba olamayacağım...

Çocuğuma gurur duygusunu, ezilmemeyi açıklamak, empoze etmek en büyük isteğim olmuştu her zaman ama o gurur denilen kahrolası duygu yüzünden bir çocuk sahibi bile olamayacağım...

Hayatımı yaşayamamıştım ki daha, bir kadın eline bile değmemişti ellerim..

Neyi, kime anlatacaktım pervasızca umursamadan.Kucağıma alıp yavrumu zamanı durdururcasına dönemeyeceğim biricik yavrumla...

Bunun tek sebebi vardı kendimce hayat bize sevda fırsatı sunmamıştı şu 21 senelik kısa ömrümüzde, gerek bozuk düzen'e karşı durmaktan fırsat bulamamıştık aşk'a, gerekse düzen'in adamı olmadığımız için yaranamımıştık yüreğimizi ağartan sevdalara...

Ben kimim, ben neyim ömrüm daha çok mu dersiniz. Ben tabiatla kardeşim, alemler içinde bir alemim, denizlerin yüreğinden kor ateşim...

İşte ben böyleyim ama ne yazık ki adı Deniz olabilecek bir çocuğum bile olmayacak...