Adı konulamayan hayatlar

Ben’in duygusu çok önemliydi bu nedenle hayata bakışım duygumun penceresinden oluyordu. Duygularım derinliğim demekti; farkındalığımdı belki daha fazla acıya sebep... Hayata karşı yenik olmak gibi çünkü sana sunulan hayat değil bu yaşanılan... Gibilerle,benzetmelere dair bütün hayatlar…

Yine sıcak bir gece ve karanlıklar içinde, kelimelerim aydınlatır mı bu karanlığı; küfredebilir mi zamana; belki... Hayır, olmuyor anlatmak istediklerim düğüm düğüm çözemiyorum. Hep eksik anlatıyorum.İnanın bir amacım yok bu denli zorlanabileceğimi düşünemezdim. Sihirli sözcüklerim olsa diyorum; her sözcüğüm bir cevap olsa bütün sorunları aydınlatıverse.. Her gün görüyorum insanlarda ki hüznü, çaresizliği, savrulan yürekleri... Biliyorum bütün bu duyguyu ve görüyorum anahtarım yok ...Bir koşuşturma bir telaştır gidiyor hayat... Hırslarımız uğruna harcadığımız nice hayatlar niçin? Ölüm de var o hep kapımda ki  soğuk nefes adeta. Kadınlar, gençler, çocuklar ölüyor her gün İçimizde ki şiddet duygusu daha da tırmanıyor..... Üzgünüm cidden çok üzgünüm kaderine takılı kalıp çırpınan bireyler değil var olmasını istediklerim. Doğduğumuz ülke, şehir, ailemiz bizi şekillendiren..Üzgünüm kara benizli sevgili çocuk; üzgünüm doyuramadım seni; üzgünüm top ve tüfek sesleri arasında ölümü duymandan dolayı; üzgünüm çocuğum gönlünce top koşturamadığın için; üzgünüm sana yetemeyen bir toplum ve ailen olduğu için bu senin kaderin değil; kader diye sunan bizlerdik...Tarihi yazanlar ve oynayanlar vardır. Sen sadece oynadın kendine ait bir hayatın olmadı, tercihlerini yapamadın. Bağırırlar oysa ki özgür iradenle karar ver diye; kandırmayın daha fazla bizleri yeter. Görüyorum o gözlerdeki o çaresizliği; bedenini ölüme teslim eder gibi gidişini...

Yazdıklarım ne bir deneme ne de bir öykü ... Yüreğimden yansıyan devrik bir hayatın hikayesi adı konulmamış... Sizleri de ortak ediyorum kendime.. Yaşanmamış hayatların hikayesi bu; bir varmış gibi yapılmış dünümüze ait hatıralara dair.

Sevgisiz geçen hayatın diyeti bütün bu sonuçlar. Herkesin aynı oranda farkındalığı yakalamasını bekleyemem. Özgüvensiz ve sevgisiz geçen bir hayatın tam bir ıstırap olduğunu düşünüyorum. Sonuç pasif veya agresif saldırgan bir hayattır tercihiniz. Ölüm denen o gerçeklik ki hep kapımızda neden bu yıkıcılık duygusu neden? Sonsuz olan ne var yaşadığımız şu hayatta.. Anların yolcusuyuz sadece. Verdiklerin kadar alabildiğin, beslenebildiğin bir hayatın var sadece... Yüreğimden yansıyanlar ile gözlerimden akan yaşlar çözüm değil biliyorum; kollarım uzanmak ister yarınsız çocuklara... Çıkmaz sokaklar çıkar karşıma, gün kararır ışıklar söner, yüreğim aydınlanmak ister güneşi görmek isterim;ısıtmak istiyorum yalnız yürekleri.. Denizde bir dalga misali,vurduğum kıyılar var elimde... Egonun savaşmadığı ve sevgililerin hep var olduğu  bir hayat diliyorum.