Adı yok bu yazının...

Açmaz olmuş artık çiçekler gönül bağımda

Karlarla kaplı buz gibi tüm mevsimlerim

Güneş doğmuyor dünyama sabahlar olmuyor

Her şeyden kestim artık umudumu

Yarınlarım yok sanki

Pislik diz boyu kol geziyor çevrede

Şerefsiz ellerde

Şerefe kalkan kadehler etrafımda

Gülmeyide unutmuş ağlamaktan pınar olmuş gözlerim

Yüreğim bir çöl,içinde kavrulan benim

Gecelerde mehtap yok uzaktan gelen hep baykuş sesi

Bu feryat ,bu figan içimde her gün ölen bir şeylere

Yarınmı , yarın yok ki

Bak çiçeklere ilkbaharda hepsi açmadan solmuş niye ?

Yağmur sonrası gökkuşağıda renklerini saklamış gene

Ve tadıda yok tüm yemişlerin

Bütün meyhaneler tanıdık,

İçki şişeleri dost gibi,arkadaş gibi.

Ya sokaklar ?

Bilmem kaçıncı kez arşınladığım

Yalnız gecelerime ortak ve sarhoş.

Aynalardaki bende ben değilim

Bitmiş tükenmiş bir zavallı.

Her şey , her şey için sana haketmediğin

Kocaman bir TEŞEKKÜRLER kaderim.