Adil mücadele

Bir yerde adalet var ise öteki haklar da var demektir. Yoksa bile, var olan adalet sayesinde öteki haklar da elde edilebilir.

Bir yerde adalet yok ise öteki haklar da yok demektir. Olsa bile, adaletsizlik yüzünden öteki haklar da yok olmaya mahkum demektir. 

İşte bu yüzden, adalet gerçekten mülkün temelidir. 

İnsanın karşısına hayatı boyunca kriz ve fırsatlar çıkar. İnsan bunların bazen farkındadır bazen de hiçbir farkındalığı yoktur. Kararlar alır, sevinir, üzülür....

Bazen kritik karar anlar gelir ve bizi çoğu kez vicdanımızla başbaşa bırakır. Bazen kararlarımız sadece kendimizi ilgilendirirken, çoğu zaman işin içine çevremizdekilerin durumu da eklenir. Tüm bunlardan dolayı iç dünyamızda fırtınalar kopar zaman zaman. 

İşte tüm bu zamanlarda aslolan;

Kendimize karşı dürüst kalabilmek, iç dünyamızın derinlerinden gelen sesi bastırmaya çalışmadan ona kulak verebilmek, kendi zararımıza olacağını bilsek dahi neticelerine katlanmayı göze alabilmektir.

Peki bu kolay mı ? 

Elbette, değil. Ancak her defasında bu sesleri gözardı edip, sonraki sefere diye ertelediğimizde, birgün artık o seslere karşı sağır oluyoruz. Çünkü bir olay ne kadar olumsuz olursa olsun, insanoğlu onun içinde kendisini teselli edecek bir yön bulma yeteneğine sahip. İşte bizleri çoğu zaman yanlışa götüren sebep bu aslında.

O seslere karşı duyarlılığımızı öylesine körelttik ki, para, mal, şöhret, mevki gelsin de nereden gelirse gelsin zihniyetinin final çizgisine koşar adımlarla gidiyoruz. Bu koşu öyle tempolu ki, durup düşünme gereği bile hissetmiyoruz. Bu tempoya kaptırınca insan kendini, artık akıntıya karşı yüzmek kadar zor oluyor, o tempodan sıyrılıp kendimizi ve olayları gözlemlemek.

Ancak herşeyin temelinde, önce kendimize sonrada çevremize karşı adil olabilmek yatıyor.

İşte bu adalet anlayışını;

Birey bazında tesis edemeyen,

Çocuklarımızı bu zihniyetle yetiştiremeyen,

Kısacası adil mücadele kavramını yaşantısına yansıtamayan insanlar olduktan sonra...

Geriye ne kalır ki zaten...