Adım sonbahar

Nasıl iş bu?

Her yanım sararmış

İçimde hüzün var

Ben akşam olmuşum

Yapraklarım dökülmüş

Usul, usul adım sonbahar

Renklerim güneş rengi

Mevsim hazan mevsimi

Esen rüzgârların ahengi

Yan yana hüzün ve keder

Sonbahar oluyorum sonra

Hayat öyle acımasız ki

Sararan yapraklara yazdım

Ben en güzel şiirlerimi

Sarı sıcak cümlelerdi

Şimdi yoktu bir anlamı

Geçen ilkbaharların…

Dedim ya;

Adım sonbahar

Savruluşu bundandı

Sarı, sarı yaprakların

Anlar ki yolcu,

Yol görünür serviliklere.

Yaprak nasıl düşerse toprağa

Beden öyle uğurlanır sonsuzluğa

Fark edilmez kalanlar gidenler

Rengi solmuş çiçeklerin

Gökyüzünü kara bulut kaplar

Deli deli eser rüzgârlar

Dağılmıştı yazdan kalan ne varsa

Yaşanmamış bir mevsim gibi ilkbahar

Neydi o bir zamanlar!

Sevmişliğim, sevilmişliğim..

Renga renk çiçekli ilkbahar

Can cana sıcak güneşli günler

Pırıl, pırıl masmavi deniz

Yemyeşil büyüdükçe kestiğimiz çimler

Sohbet için uykusuz kaldığımız geceler

Şimdi sonbahar geldi hüzün

Ekim toparlandı gitti işte

Kasım filan da gidiyor bu gidişle

Tarihe gömülecek koskoca bir ömür..

Her uyanışımda

Barış içinde yaşasın istiyorum insan

Daha çok seviyorum dostlarımı

Her uyanışımda

Ekim sabahının serinliğini

Yaprakların hayatı terk edişini

Yüreğime koydum sevdamın gül hevengini

Ayaklarım sağlam basıyor daha, yolum var

Benim adım sonbahar,

Kış geldi uykuda yarı uyanık kal.

Sararıp dökülürken güz yaprakları

Ardımdan savrulsunlar, umut yaprakları.

Sevinçlerimde onlar vardı, hüzünlerimde onlar

Benimle yeşerdiler, benimle soldular..

Olsun benden sonra da var umut yaprakları.

İki kişiyiz şimdi;

Ununu elemiş bir ben

Umudunu yitirmiş bir sen

Sarı yapraklar arasında, ne gelen var ne giden…

Yorgun Kalemim