Adımlamak hayatı...

Gectigimiz gun kucuk bir kiz cocugunun cizdigi resmi masama ilistirdim, cizilenlere renklere tebessum ederek. "Onun gibi bakabilmeyi dilerdim; hayata, insanlara, insan dogasina, toplumsal kurallara, problemlere..." diye aklimdan gecirirken bilmiyorum kac dakika surdu ama cocukluguma dondum.

Ilk once karsilik beklemeden verilen sevginin sicakligi yuzume vurdu, annemi babami gordu gozlerim zaten onlardan baska kim vardiki en basta. Sonrasinda bir el elimden tuttu sımsıkı hemen yuzumu cevirdim o yone iste oradaydi en buyuk bag ile bagli oldugum abim.

Gozlerimde annem babam elimde abimin eli sesler duydum, birkac adim sonra yanlarindaydim, "peki kimdi bunlar?" Ogrendim ki onlar arkadaslarim olacaklarmis birlikte oyunlar oynayacak, eglenecek, sohbet edecek, tartisacakmisiz. Bazilari ile sadece selamlasacakmisim ilerde, bazilari ise benimle adimlamaya devam edecekmis. Cok sonralari ogrenecegim onlara da Dost denilecegini. Baska seylerde ogrenecegim dostlara dostluklara dair daha sonralari. Sayilari azalacak dostluklarin, dostlarin geri de biraktiklarima ise selam bile vermek gelmeyecek icimden.

Adimlarken yeni heyecanlar kesfettigimi animsiyorum tebessumle. Dokunuslar, sesler, paylasimlar peki simdi olan neydi acaba? Askmis, sevgiymis ya da herneyse ismi o caliyormus kapimi; huzur, mutluluk, sevinc, keyif, problemlerle doluymus kollari hepsini bana teslim etmis. Gelenler gidenleri aratmis, anlar kalmis hafizalarda bazen bir siir bazen bir sarki ya da sessizlikler tasimis onlari bugune...

Sonra birgun iki guzel göz gormus. Zaten tanidigi, bildigi, bir donem asik oldugu kiza ait. Ama o gozler daha once hic oyle bakmamis ona ya da o fark edememis "peki simdi bu da ne?" diye sormus. Anlamis ki tutkuyla baglandiklarindan daha farkliymis, aslinda 'ASK' fonda (REM) "Losing my religion" calarken, o kalabaligin icinde, Taksim'de yeniden asik olmus.

Yillar gecmis ustunden tonlarca sey yasanmis; iyi, guzel, keyifli, zor, ayri kalmislar aylarca ama sevgileri hic eksilmemis zor olmus beklemek, telefonlarda, maillerde tutunmuslar asklarina. Umutsuzluga kapilmislar ama hep sevmisler. Once genc adam adimlamis yeni dunyalari kesfetmis, uzaklara gitmis ama hep onu yaninda tasimis herzaman o yanibasindaymis gibi yasamis aslinda onsuzken. Simdilerde guzel kiz adimlamis uzaklari, kesfetmis yeni dunyayi, yanindaymis genc adam hala aralarinda uzakliklar olsa da.

Simdilerde bekliyor genc adam, demir kanatli bir kusun guzel kizi geri getirmesini. "Neler yasanacak, zaman hangi guzellikleri, hangi problemleri beraberinde getirecek?" yasayarak ogrenecegiz.

Gozum kucuk kizin cizdigi resimde bugune kadar ki keskin cizgilerini adimlamisim hayatimin.

Bir kucuk not resme dair, sag ust kosede keskin cizgilerle ismini yazmis ufaklik. "Ben de burdayim ve hayata adimi yaziyorum, gucluyum basarili olacagim" dercesine. Sen hep basarili, mutlu, saglikli ol kucuk kiz.

Bizler de isimlerimizi ustleri kapanmayacak sekilde kaziyalim hayata ve birgun ben buralarda olmadigimda ismimi tebessumle ansinlar, tek dilegim...