Adın hiç

Bu aşki sevdiğide muhatabıda sadece Allahtır

Sen çıkınca aradan kalır seni yaradan, Hiçlik hal olmak demektir.

Hal olmak anlatılmaz  anlatılsada idrak edilemez.... hiçliğin halin idraki....sadece onu yaşamaktır..

Pervanenin atelşe olan aşkından ateşe dalıp yanıp yok olması gibi atei ile hem hal olması gibi pervanenin ateşe dönüşüp artık kendinden bahsedemiyecek kadar yok olması  onda kay bolması gibi yani hiçlik pervanenin ateş olması kendini ona rağetmesi onda eriyip gitmesi gibi artık pervaneden bahsedemeyiz ateşten bahsederiz,,

Hiç

Ben her olanı karıştırdım

Hiç ben olarak yaşamadım hep başkaları oldum

HİÇ

 BEN

 Böyle  bittim

Adı hiç 

Ben biraz böyleyim

Ne zaman aşk geçse aklımdan,

Bir yanım ılık rüzgar 

Bir yanım fırtına..hiç

Ben böyleyim

Çok severim, çok sevdiğime, 

Çok bağlanırım,

Bilmez, hiç

Her kırıldığımda duvarlar örerim.

İşte ben böyleyim,

Bir şehirde tepemden yağmur,

Dalgalar korkunç sesli,

Ben unutmak istedikce seni hatırlatır

Bana söylenip dururlar

Bu baş,

Dİnlermi.... Hiç

İşte ben böyleyim,

Anlayamam, 

Fırtınalar kopar gönlümün içinde,

Boğazıma takılır cümleler, bir isimdir içimden gelen,

Sanki haykırsam bendeki ben biticek..susarım...hiç

Ben böyleyim,

Aralarda koybolurum, kendime bile

Şarap gibi aşk lazım derim.

Şarkı, şiir derim, dünyada tek olan

Renk derim,

Melankolik isterim.... hiç

Ben böyleyim

Seni hiç büyümeden seviyorum.

Kokun kalbimin atışına sinmiş. 

Ve ben seni hep derinlerimde bıraktım.

Şimdi,  sızlayan dizlerimle düşsem çoğrafyadaki peşine,

Aynı şehirde,

Tek kelime etmeden ruhuna dokunsam,..hiç

Ben böyleyim..

Hiç... görmesemde 

Biliyorum sende seviyorsun beni

Hangi halimle olsamda  seviyorsun,

Biliyorum gözlerini kapattığın, orada ki  o benim

Biliyorum aldatmadan, oynamadan, bekletmeden 

Yalansız seviyorsun.. sen sevginin gerçeği,

Biliyorum her köşelerde gizlendiğinde ben oluyorum yanında,

karanlıkta pencereden baktığında oralarda beni görüyorsun

İçini cekip   ah sen diyorsun

SEN 

Akşamlara çığlıkların yetişiyor

Gülüşsüz,

Güneşsiz geciriyorsun

Kırlar kahverengi saman sarısı

Dondurulmuş ırmaklar

Toz dumanla,

İçinden bir şeyler kopuyor

İçin acıyor ben gibi,

Gök yüzüne bakıp,

Ağlamaya hazırlanan

Bulutlara,

Bakarak buğulu gözlerinle

Uçurtma arıyorsun,

Takılıp gitmek için.

Uçan kuşlara bakıp,

Mırıldanıyorsun.

Kendini yuvasız

Kanatsız

Kuş sanıp,

Ah etme, 

hiç sen benim için acı çekme,

sen etme,

Ey hiç  biliyorum sen beni

Unutamıyacaksın

Benim seni unutmuycağım gibi.....HİÇ

Bende böyle idim 

Bir iç çektim derinlerden

En çok sevdiğim  kar taneleri

Sen yoksun diye   hiç  yağmadı

Arkamdaki yaşadığım yıllar birbirinin tıpatıp ikiziydi

Ben de her gün tıpatıp aynı öldüm!

Bilmeni istedim, sensiz yolumu bulamadım..

Seninsevgin den başka bilmedim

bilmem  belkide senin  gibi  gerçek  görmedim,....hiç

Mutlu olduğum zamanlarımda hiç

Gözümü kapattığımda mor çicek kokusu götürüyor gideceğim yere kadar işte yine aynı anda zaman acıları geçiriyor. Zaman fotoğrafları sarartıyor.  Sabah yine taze mis kokulu simit istiyor  ki yanına buharı çıkan sıcak çay, akşam üstü okkalı kahve. Birde her yıl aynada yüzümdeki çizgilerin daha belirgenliğini görüyorum, o değişirde içindeki o ruh hiç yaşlanmaz ve bana mevsimler fark ettirir kendini, ben işte o soğuk kar yağmasına sonra bıraktığı sessizlik dingisine bayılır bir de orman içindeysem o her güzel lezzete değer.

Akla gelen tatlı hatıralar gülümsetir yüzümü sonra yüzündeki kadifelik halini heycanı hatırlarım  belirleyene kadar hatırlarım  Çok dinlediğim sezenle aynı anda mırıldanırım. birde elimde fırça bembeyaz tuval varsa karşımda, renkli boyalarım arkadaşlık yapar ellerime, parmaklarım artık boya ve tuvalin arasında, düşüncelerimi dışarı çıkarmaya uğraşır dururlar.(Rainbow lorikeet) bu günlerde yanında olan Adını çirkin taktığım kuşum geldi omzuma kulağıma bağırıyor onu duymam için, şeker istiyor, birazda şımarık kendileri, Tuvali bitirince kırıldığım yerden çiçek açtığını anlarım. Alışırım… Ben her halime,

Hiç küsmek gibi bir şey. Ben sana küstüm bir çeşit olmayan hayal hayati kararında bırakamamak ve ortasını bulamamak gibi sorunum var. Ben küstüm 

HİÇ.Nasılda tutmuş, kuşatmış yolumuzu, gölgesi arkadan vuranın, alçağın. Lakin bir umut bulunur daima, bulunur elbet, Çıkıp sıyrılmaya doğru açılmış bir bitmez umut. ki, inancın ve aydınlığın kapısı odur, odur başımızı dik tutarız, Odur yenilmeyiz karşılaştığımız ilk tahakküme, ilk karanlığa, ilk tel örgüye…Dudaklarımı kanatırcasına ısırıyorum günlerdir her sözcük dilimin ucunda küfre dönüyor.  Bir gök gürlese bari diyorum, bir sağnak patlasa bitse bu sessizlik, bu kirli yapışkanlık bitse ama bir tufan az mı gelir yoksa yine de yırtılan ve parçalanan var mutlaka

 Oysa ne kadar sakin bu sokaklar ve bu kent ne kadar dingin görünüyor bana şimdi gökyüzü her şey ortada epeyce göçebe yaşadım,  Bir yığın insan tanıdım. hep yalnızdım ve sevgiden fakirleşmiş bir geleçek.Hiç tanımadığım ülkede olsam geriyi hiç hatırlamıycak sesizlik huzurlu temiz  çarşafa sarılıp  her şeyi, adımı bile unutup, uyusam uyusam … lavanta kokusuyla uyansam nerede olduğumu bilmesem hatta hiç unutsam…  denedim çok kez yıllarca uzaklarda yaşadım hiç  seni sustum  seni  kendime hiç konuşmadım

Bu gün seni yazdığım sayfaları karıştırdım hep özlem sitem   koca koca insanlar kaderimi nasıl değiştirmişler hala şaşırırım.  Bende yolumu yarıladım … ters dünya  tatil deyince güneşe denize bırakılır ya  hiç beni  çok sevdiğim karlara  senle bırakıyorum