Adını Oleysa Koydum

Ne zaman hatırlasam seni
Ve ne zaman gerçek adınla
Başlasam söze
Beynim karıncalanıyor
Sanki bir iç kanama başlıyor
Ve tut ki yüksek gerilim hattı geçiyor
Şu giderek zayıflayan sinirlerimden
Tahammül, sınırlarını aşıyor
Hele geceyse
Hele in cin bile uykudaysa
Yalnızlık abandıkça abanıyor
Aczim kuşatıyor çepçevre beni
Daraldıkça daralıyorum

Baktım olmuyor
Baktım sebepsiz ayrılığın yarası
İçimi kanatıyor
Adını Oleysa koydum
Bir de bir fotoğraf buldum
-Kimdir, nerelidir; bilmiyorum -
Tam karşımdaki duvara astım
Şimdi bütün şiirlerim Oleysa’ya
Ve bütün türkülerim
Ve bütün şarkılarım
Adını da seni de unutmuş gibiyim
Şimdi daha iyiyim anlayacağın
Hem de oldukça iyi

Mustafakemalpaşa, 30 Mayıs 2018, 03: 12