Adını yıldız koydum!

Hani insanın sevdiği hep bir nesneye benzer... Kimisi için gül, kimisi için gonca, kimisi için can, kimisi için canan...

Benim sevdiğim neye benzer diye düşünürken aslında tarifi mümkün olmayan, kendine özgü... Bana ÖZEL... (herkesin sevdiği kendine özel)

Ama ille da olsun diyorsam bu yağmurlu akşamda benim sevdiğim gökyüzündeki YILDIZ' a benzer... O yüzdendir ki her akşam gökyüzündeki yıldıza bakar gözkırparım uzakta olsa... Işıklarından anlarım... Parlaksa ışığı günü mutlu geçmiştir, biraz sönükse hayata isyanı vardır...

Gökyüzünden bir yıldız seçtim kendime...

Parlak...

Aydınlatıyor gökyüzünü ve gönlümü SEN gibi...

Hani farkında olmadan kayıyor bazen... Farkında olmadan ben gibi...

Kayması pekte önemli değil gerçi...

Ama içine sakladığım sevgilerim ve ümitlerimde kayıyor avuçlarımdan sanki...

Görüyorum... Hissediyorum... Uzaklarda biliyorum...

Ordasın, tutacakmış gibi... TUTAMIYORUM...

Sadece uzaktan ama çok uzaktan izliyorum seni...

Geceleri göremezsem diye korkuyorum

Seni...

Ve aydınlatan YILDIZ dediğim şeyi...

Gökyüzündeki bir tek nokta da arıyorum seni...

Eyy sevgi ve sevgili ne zormuş seni gökteki bir yıldızla ifade edebilmek...

Şimdi karanlık sanki gözyaşlarıma eşlik edermiş gibi gökyüzü...

Ağlıyor zaman zaman sessizce bazen delice yürekten çakar gibi...

Hani kolay iş değil sevmek...

Başlı başına bir beceri...

İsyana kapalı kadere açık...

Sevmenin isyana yok yeri...

Kaderse ucu açık...

Değiştirmek bizim elimizde mi?

Bizi seçen kader mi?

Biz mi seçeriz bu kaderi?

Kalabalık bir akşam

Yol uzun...

Vakit geçirirken hiç ayrılmadığm dostum kalemim ve ben...

Gene yola çıktık akşamdaki gökyüzünden...

Bu yolculuk biter mi bitmez mi bilinmez...

Hani ömür biter yol bitmez...

Ömür ve yol oldukça bu gökyüzüne kalemim ve ben hep gelip geçer...