Adnan Beyi çok üzdüler

Rakip bir kulübün Başkanı da olsa Adnan Polat’ı sever, takdirle izlerim. Mesaisinin büyük bölümü Başkanı olduğu Galatasaray için harcayan başarılı bir iş adamıdır. Bana göre de bulunduğu mevkiyi layıkı ile temsil etmekte, makamına yakışmaktadır. Doğru bildiğini söylemekten, çekinmez, sık sık konuşmaz, zaman zaman yaptığı bilinçli ve stratejik çıkışlarla, oyuncuları ve takımını havaya sokmaya çalışır, ilginç kehanetlerde bulunur.

Buna karşılık şanssızdır Adnan Bey. Bir sürü sorun, gelir onu bulur.

Yılan hikayesine dönen stad meselesi, yıllardır canını sıkmış, nihayet dün bu konuda yüzü gülmüş, müjdeli haberi sevinçle TV den anında açıklamıştır.

Adnan Bey de en az Aziz Yıldırım kadar amatör sporlara düşkündür ve önem verir. Onu da bu takımlarının maçlarında sık sık görürsünüz.

Daha maçlar başlamadan patlayan, Nalga skandalı olarak tarihe geçen , Tufan formalı Cemal olayı ve bunun sonucu Yiğit Şardan’ın istifası, hoppala dakika bir gol bir idi Adnan Bey’e.

Adnan Bey şanssızdı…

Haldun Üstünel ve Adnan Sezgin gidiyor geliyor, bomba üstüne bomba patlatıyorlardı. Adnan Bey hep ümitliydi bu yüzden. Barcelona’nın Teknik direktörü, Hollanda’lı ünlü Rejkkaard bile gelmişti Daha ne olsun. Sonra Brezilya Milli takımından Elano, sonra büyük yetenek Jo. Top cambazı Abdülkadir Keita., ne bileyim Arjantin’den dev kaleci Leo Franco.

Stoper mi?. Al sana Lucas Neill… Yetmedi mi? Al sana Dos Santos.

Adnan Bey artık şöyle koltuğuna yaslanıp rahat rahat maçlarını seyredecek. Ne olacak?.

Artık şu bir türlü yenemediği Fenerbahçe’yi yerle bir edecek önce. Sonra Avrupa’da başarılı olacak. Sonra lig şampiyonu olacak, alınabilirse kupa alınacak!.

Her başkanın normal hedefi ama bu Galatasaray farklı gibi.

Hiç biri olmuyor. Ne Fener galibiyeti, ne şampiyonlar ligi hakkı, ne kupa hak getire… Adnan Başkan üzülüyor, bunları hak etmiyor.

Bakın bugün onu kimler üzdü yine?.

Başkan gazeteyi aldı. Spor sayfasına bir göz attı. Karşısına Jo Alves’in alem fotoğrafları çıktı. Sıkıldı. Biliyordu da, basına nasıl sızdı?. Onu anlamadı.

Sonra Kadıköy’e gitti. Bayan basket final maçını izlemeye.

Aziz Bey ve arkadaşları, Adnan beyi severler. Birlikte maçı izlediler.

Takımı, uzatmada da olsa ezeli rakibine yine mağlup oldu, Adnan Bey üzüldü. Şampiyonluk burada da hayal oldu. Adnan Bey her zamanki soğukkanlılığı ve centilmenliği ile rakiplerini tebrik edip, salondan ayrıldı.

Adnan Bey, gideyim de bari Ali Sami Yen’de yüzüm gülsün dedi. Gitti yerini aldı.

Bu Antalya’da fazla oldu. Kupada da üzmüştü. İşe yaramaz diye bonservisini eline verip yolladığı Necati Ateş’in tekrar parlattığı yıldızı ile oynadığı futbola mı üzülsün , son dakika golüyle gelen golle yenildiğine mi? Orada da olmadı…

Şimdi elde kalan, haftaya Ankara’da kazanıp, 3.lüğü korumak.

Adnan Bey’in yüzü bir türlü gülmedi.

Zor iştir büyük kulüp yönetmek. Sporcuyla uğraşmak, stadla uğraşmak, gelir giderle uğraşmak, rakiple uğraşmak.

Adnan Başkanı severim. Üzülsün istemem.

Ben olsam yerinde, koyarım bir CD arabaya dinlerim. . Aldırmam bir şeye. Takım 3. olmuş, 4. olmuş. Takmam kafaya. Huzur bulur, rahatlarım.

‘’Urfa’nın etrafı dumanlı dağlar’’…

Günün modası bu… Stadlar yıkılıyor… Urfa, Urfa olalı bu kadar popüler olmamıştı ve de kimseye bu kadar teselli olmamıştı.

Basketten çıktı, futbola gitti bugün. Adnan bey ne yapsa olmadı…

Adnan Bey’i çok üzdüler çok…