Affetmek !

Affetmek ? Neyi, kimi, neden, nasıl???

Affedebilmek bir erdem mi?

Affetmek gerekli mi?

Sonra pişman olunur mu?

Bunlar gibi aklımı pek çok soru ile doldurmuştum. Normal düşünme yeteneğim, neredeyse bu sorular arasında sıkışmış ve yüzeye çıkmak için aralık bulamıyordu. Ta ki dün sevdiğim bir arkadaşımla bu konuyu konuşuncaya kadar.

Bana belki de affetmen gereken birşey yoktur dedi. Yaşadıkların senin yaşaman gerekenlerdi ve yaşadıklarından sonra sendeki etkilerine bak, daha olgunlaşmadın mı, hayattaki engellerden biriydi yaşadıkların ve bunun da üstesinden gelmedin mi dedi.

O sözler sanki beynimin içini güneş gibi ısıttı ve etrafındaki o beynimi kemiren soğuk düşüncelerin yok olmasına neden oldu. Evet neyi kimi neden affetmem gerekiyor ki. Yaşadıklarımın bana kazandırdıklarını görmek, bunlar için yaradana teşekkür etmek dururken...

Hayat her saniye akıp giderken geçmişe takılıp kalmak gibi bir zulmü neden kendime yaşatayım.

Yaşadım bitti.

Yaşıyorum mutluyum.

Yaşayacağım umutluyum...