Affettim kendimi

Affettim kendimi.

Dünümü, günümü , yarınımı.

Barıştım içimdeki hallerle. Tanıdım. Bildim.

Onlarsız bugunkü ben olamazdım. Bugünkü benlerin yarın ki beni oluşturacağı gibi.

Anladım, gerekli halden hale geçmek.

Öğrendim, düşünceden ibaret olduğumu.

Gül düşününce gülistan, diken düşününce dikenlik olacağımı.

Zihin kelebeklerimin kanatlarını çırpmalarının, kalbimde kelebek etkisine yol açtığını,

Vücut ikliminin, düşünce ikliminin etkisiyle oluştuğunu.

Öfkeden titremek, acıdan kavrulmak sevinçten çıldırmak, üzüntüyle ağlamak aşkla yanmak, pişmanlıktan yılmak…

Yüzleşmek için kendimle.

Dışarıda sandığım ötekilerle mücadele İlerlemek için Aslıma.

Affettim kendimi.

Dışarıda olmayan içimdeki ötekileri.

Ötelemeden kabul etmeyi herkesi ve herşeyi.

Affettim kendimi; aslında kendimle herkesi ve herşeyi

Önerilerine Ekle Beğendiğiniz blogları önerin, herkes okusun.

kategoriden rastgele blog getir

Yorumlar (1)

Gerçekten affetmişsin, "ötelemeden kabul etmekle".. Sirke ne kadar keskin olursa olsun, küpüne muhtaçtır, ona zarar vermemesi kendi yararınadır. A. Shwartzer de "Olgunluk çaresizliğin verdiği sahte bir usluluktur... En iyisi değiştiremediklerimizle boğuşmamak olmalı.

Ahmets

28.05.2010 9:40

Cevap :: Çaresizliğin verdiği olgunluk bir gün gelir ve çareler oluştuğunda yerini hamlığa geri bırakabilir.Oysa tek bir varlıktan tek bir varlığa yapılan yolculukta çaresizlik değil derin bir idrak söz konusudur. İşte bu yüzden tasavvufa bayılıyorum.Kendini bir takım sebepler ilişkisi içinde süreç odaklı değil sonuç odaklı geliştirebiliyorsun.Değerli katkınıza içten saygı ve sevgilerimle.) 29.05.2010 20:33