Afişteki bayan

Öylece otuturuverdi durakta ki banka.. Yorgundu. Yarım saat sonra gelecek, belediye otobüsünü bekliyordu. O saatlerde duraklar kalabalık olmazdı. Aklında onca şey vardı..Bir türlü, sağlam bir iş bulamamıştı Emine'bu kaçıncı' diye geçirdi içinden.. Annesi kızkardeşi ile birlikte yaşıyordu. Neyse ki babadan kalma ev babadan kalma bir de emekli maaşları vardı. Otuzunu geçmişti'iki yıllık sigortam ya var, ya yok'diyordu içinden.
Durağın demir borusuna omuzunu dayamış bir genç adama ilişti gözü. Bir anda gözgöze geldiler. Sonra, ceryan çarpmış gibi kaçırdı Emine bakışlarını. Tek tük yolcular gelmeye başladı durağa. Ürkek bakışlarıyla tekrar baktı genç adama. O durağın yan duvarındaki, r eklam afişine bakıyordu. O da oraya baktı. Genç bir anne, güzel bir bayan, çocuğuna krem çikolata yediriyordu. Reklam afişindeki kompozisyon buydu.
Genç adamla yine gözgöze geldiler. Adam usulca gelip Emine'nin yanına, banka oturdu. Ürkekçe yüzüne baktı. Ürkek titrek ama yumuşacık bir sesle'resimdeki bayana ne kadar benziyorsunuz'dedi.. İkisi birden afişe baktılar. Emine şaşırmıştı, yutkundu'yok canım'demek geçti içinden, diyemedi. Heyecanlandı bakışları titredi sanki.
Bir belediye otobüsü durdu durakta. Genç adam hafifçe yerinden kalktı gülümseyerek'hoşçakalın'dedi.. Otobüs basamaklarından çıkarken son bir defa yine baktı Emine'ye. Sonra afişe. Gülümseyerek başını eğdi ve gitti.
Emine yerinden kalktı. Uzun uzun baktığı reklam afişindeki güzel ve bakımlı bayana. 'Gerçekten benziyor muyum?'dedi içinden.. O resmi kafasının içine iyice kopyaladı. Sonra'evet gözleri benziyor ve burnu. Evet bana benziyor biraz'Dedi. 'Tabi ki o afiş. İyi makyaj yapılmış, i maj verilmiş.'
İçinde tarifsiz bir huzur vardı. Az önceki düşündüğü bütün karamsarlıklar, uçup gitmişti beyninden'dudakları da bana benziyor'dedi, otobüse binerken. Yol boyu yüzünü hayal etti.' saçlarımı onun gibi yaptırsam'gülümsedi. 'tabi kıyafeti de önemli'dedi. O genç adam gözünün önüne geldi. 'Öyle sıradan biri değildi'dedi içinden.. 'Kültürlü bir gence benziyordu'. Sonra yeniden gözlerinin önüne getirdi afişte ki resmi. Huzur doldu içi. Durakta indiğinde, bütün insanlar sanki kendisine bakıyor gibiydi.. Herşey olağanüstü güzel gözüküyordu. Akşamın karanlığı bile usulca örtülüyordu sokaklara. Kuş gibi hafifti Emine
'Kız kardeşi açtı kapıyı.. Emine 'hoşgeldin' diyen kardeşinin boynuna sarılıp öptü. Belkide ilk kez yapıyordu bunu'iyi akşamlar anneciğim'dedi.. Gözleri ışıl ışıldı. Dudaklarında gülümseme, yüreğinden adeta mutluluk akıyordu.
Annesi de kızkardeşi de şaşırmıştı. Hep yorgun, biraz hırçın hatta kızgın dönüyordu eve. Oysa bu akşam 'Ooo abla'diye takılan kızkardeşini bir daha öptü.
Bütün gece aynanın karşısından kalkmadı. Sanki ilk kez bakıyordu bu yüze'saçlarım çok güzel'dedi içinden. Alacağı maaşla, alacağı giysilerin rengini biçimini düşünmeye başladı. 'saçlarımı afişteki bayan gibi kestirmeliyim' dedi.
Aynaya iyice yaklaşarak'yazık oluyor bana'diye mırıldandı. Her şeyi değiştirmeliydi. Bir yolunu bulmalıydı.
Çok geç kalmıştı çoook..Emine değişmeliydi...