Afrikalı karınca

Milyonlarcayız. Hatta milyarlarca…

Karınca sürüsü gibiyiz. Evler yapıyoruz, evler yıkıyoruz gökdelenler yapıyoruz. Caddelerdeyiz, sokaklardayız, alışveriş merkezlerindeyiz. Sürekli hareket halindeyiz.

Ben Karşıyaka Çarşıdan geçip Vapura yetişmeye çalışırken. Siz Beyoğlu’nda İstiklal Caddesindesiniz. Bir diğeriniz Kızılay’da Metro istasyonunda. Sanfrancisko’da, Berlin’de, Prag’da, Beyrut’ta, Bağdat’ta.

Hiçbir yerde karşılaşmadık. Siz bana Afrika’daki bir karınca gibisiniz. Evet, Afrika’da bir karınca... Siz kalabalıkta yürüyen insanlar siz de benim için Afrikalı bir karınca gibisiniz. Benim için ne duygularınız var ne düşünceleriniz. Ne ağladığınızı duyarım, ne kahkahalarınızı. Ne doğumunuzdan haberim oldu ne öldüğünüzden.

Kimilerinizi hiç tanımasam da teğet geçer bana bir yerde yaşamınız. Mesela siz bu yazıyı okuyan... Bu noktada kesişti hayatımız. Kiminizle Vapurda karşılaştık, kiminizle sokakta. Kiminizle geniş meydanlarda törenlerde, mitinglerde, konserlerde omuz omuzaydık. Kiminizle GS maçında birlikte marş söyledik. Kiminizle Kaf Kaf diye haykırdık. Kiminizle aynı şarkıya tempo tuttuk bir gece barda. Ve hepinizle aynı gökyüzünü paylaştık. Aynı güneş ısıttı içimizi ve minnet duyduk. Siz Afrikalı karınca kardeşlerim, siz binlerce yıldır buradasınız bense sadece kısa bir süreliğine. Ne diyor Oktay Rifat bir şiirinde “Güneş sedece dirileri ısıtır /Güneşin kıymetini bil”

Kalın sağlıcakla…