Ağaçlarla bulutlar

Geçenlerde yolum İvrindi’ ye düştü. Yağmurlu bir sabah bindim minibüse ve yola koyulduk. Bardaktan boşalırcasına derler ya tıpkı öyle yağıyor mübarek. Şemsiyem var ama yinede epey ıslandım. Vakti gelince hareket etti arabamız. Yol boyu yolcuları toplayarak şehri terk ettik. Can sıkıntısı buğulu camları elimle silip dışarı baktım. Yolun sağı ve solu ağaç kaplı. Bazı yerler seyrek, bazıları daha sık ama inanın ağaç görmek insana ayrı bir mutluluk veriyor. Düşünün tepelerin zirvesinde ve yamaçlarda..

Bulutlar ve ağaçlar sarmaş dolaş. Bulutlar mı ağaçlara el vermiş, ağaçlar mı bulutları sağıyor belli değil. İnsan gözünü alamıyor bu manzaradan inanın. Yolun sağında bu manzara, solunda ise gri, kara karışımı bulutları yırtmaya çalışan bir güneşin mücadelesi görülmeye değer. Ara sıra başarmıyor da değil ama bulutlar galip geliyor ve güneşe izin vermiyor. Tepenin zirvesi daha sık ağaç kaplı, yamaçlarda daha seyrek ağaç var ama oralarda yemyeşil. Ara sıra ormana müdahale izleri taşıyan tarla ve meyve bahçeleri gözden kaçmıyor. Yol boyu hep bu manzara ile İvrindi’ ye varıyoruz. Aklımda ağaçlar ve bulutlar. Yağmur daha bir az etkiliyor beni. Neden acaba?