Ağıt

Gözleri uzaklara dalar dalar giderdi

Bir başkaydı ağlayışı da gülüşü de

Adı “Gönül Sultanı” idi

Tahtı gönüllerdi

Memleketinde bir sevdiği varmış

Meğer onu düşünürmüş hep

Ansızın ayrılıvermişler

O günden beri hatırladıkça ağlarmış

Bilseniz şairleri ne çok severdi

Bir gün biri geldi

Boylu boslu

Yakışıklı mı yakışıklı

Elinden tuttu aldı kopardı bizden

Sevincinden veda bile etmedi giderken

Zavallı Sultan hep bugünü beklerdi

Abdulkadir KIDEYŞ