Ağıt

Sen gittiğinden beri ben başka biri oldum. sanki özümdeki güç kayboldu. sanki özelliğimi yitirdim. anladım ki sana bakarak tanımlamışım kendimi. sen var olduğun için, sana hem benzediğim hem de hiç benzemediğim için gururlanmışım.

Gidişin, kendime itiraf edemediğim bir şekilde rahatlatmıştı bazen beni. sanki özgür de kalmış gibiydim. çünkü ruhumu düzene sokan sendin. savrulan, daldan dala atlayan ruhumu. sen benim sabitimdin. dairemin değişmez pi sabiti. gidişin bende merkezkaç etkisi yaptı biliyor musun. kendi merkezimden kaç etkisi. ve o gün bu gündür hep kaçtım merkezimden. merkezlerden. sonsuza doğru savrulmak istercesine. kaybolmak istercesine kaçtım. kaybetmek istercesine sahip olduklarımı.

Senin anlattığın öyküler, senin o öyküleri anlatışın, senin o özgür bırakırkenki gözucu takiplerin, senin o büyüklüğün. ne diyebilirim ki. gidişin, kimseye anlatamadığın kendini, ortadan kaldırışınla mümkün oldu.

Senin beni doğuruşun, yetiştirişin ve sonra ben yokmuşum gibi kendini yok edişin, kendine hiç acımadan, bana hiç acımadan bunu yapışın ve bir hoşcakal bile demeden gidişin. kendimi suçlu, anlayışsız ve bencil hissettirmekte her geçen gün daha fazla. ama biliyorum ki böyle hissetmemi asla istemezdin. sen sadece kurtulmak istedin kendinden. hiç bir şeyi değiştiremediğini anladığında yaşamının boyutunu değiştirebileceğini de anladın. neden bunu yaptığını anlamak için okullar okudum, yazılar çizdim. hiçbirşeydeğişmedi. sen yine gittin, yine yoktun.

Sen benim hiç olamadığım, hiç bir zaman olamayacağım, varoluşumun anti-tezi, yokoluşumun da belki nedeni olacaksın.

20 sene hiç söylemedim adını. hiç yazmadım. sen benim dilimde de öldün sanki. ve sevdiğiniz ölürse, sonunda ölümü de seversiniz.

Şu an buraya yazdıklarım da zaten bu boş evrende yankılanıp bana geri dönecek biliyorum. sanki kilitli bir mahzenin kapısını açıyorum. oraya hiç ışık girmedi bugüne dek. belki sadece yarasalar. o mahzen benim belleğimin yükü oldu. keşke unutabilsem. daha aptal olmak pahasına acılarımı unutmayı yeğleyebilirdim.

Yalnızlık paylaşılamadığı gibi

Acılar da paylaşılmaz, paylaşılsa zaten acıtmaz-dı.