Ağla güzel yurt ağla

Bir zamanlar yazdığım şiir,

Bugünlerde beni sıkça ağlatmaya başladı...

Efkâr basıyor gönlüme, efkârı umumiyeyi gördükçe...

“EY GÜZEL YURT

Korkuyorum alacaklar seni elimden

Güzel yurt

Anamı babamı gömdüm bağrına

Ümitlerimi serptim yarınlarına

Anlasana

Alacaklar sonunda seni elimden

Ayıracaklar bizi bizden

Biliyorum en çok bize ısındın sen

Bunca sevdalının içinden

Az mı ağladık az mı söyledik

‘Ey vatan sil gözyaşlarını

Yetişti bak evladı vatan’ diye

Duyuyor gibiyim söylendiğini

Ya şimdi dediğini

Bu sefer iş biraz zor diyorsun

El birliğiyle karar verdik

Seni gelin etmeye yazık

Görmüyorlar mı bu gafiller bilmem

Etrafımızda ‘vatan, vatan’ diye çığrışan

Bunca Sör- bendeyi   

Ah

Aklıma sen geliyorsun

Şehit dedem geliyor

Dedelerim geliyor

Ve çaresiz ağlayasım geliyor

Diyorlar hiçbir şey vermiyoruz

Daha ne vereceksiniz

Al duvaklar içinde seni veriyorlar ya

Bir de

Senin kadar güzel senin kadar kutsal

Al bayrağımızı indiriyoruz ya

Eş koşuyoruz ya on iki yıldıza

Kim ne derse desin artık biliyorum

Üvey ana eline düşmüş çocuk gibi olacağım

Bu kadar huzur

Bu kadar güven duymayacağım

Arap’ı

Kürt’ü

Rum’u

Ermeni’si

Hepsi vatan diye coşarken

Korkarım ben sensiz kalacağım

İçin, için yasını tutacağım

O gün geliyor aklıma

Sen geliyorsun

Şehit dedem geliyor

Dedelerim geliyor hepsi mahzun

Çaresiz ağlayasım geliyor

Güzel yurt üzgün”

( Halil Güven- Şiirlerim-Nisan2004 Söke)

***

“Gelin canlar bir olalım

Aklın egemenliğine girelim

Bu güzel yurda kıymayalım

Kıymayalım...”

Saygılarımla...