Ağlamak istiyorum

Bugün her şey için ağlamak istiyorum. Tükenen insanlık için. Kürtaj yasak olsun tamam da, pat diye kaldırıma atılan ve anne ve babasının birlikteliğinin ürünü olmaktan başka hiçbir suçu olmayan bebek için ağlamak istiyorum . Evlat hasretiyle yanıp tutuşan anne ve babalar var iken, Allah'a isyan edeceğime ağlamak istiyorum.

Kızını koruyamayan ebeveynler bir yana, kimden dünyaya geldiği de önemli değil bebeğin aslında. Madem ki doğmuş. Minicik bir yer yok mu ona da dünyada.

Anneleri acılar içinde doğumlara sürükleyen zihniyetlere, "Al sana vajinal doğmuş sağlıklı bebek."" Al kürtaj da yapılmamış haliyle."" Al, sana kaldırıma "pat" diye atılan sağlıklı bebek!" diye haykırmak çok mudur?

Kadını doğurtacağınıza okutun! Kadını doğurtacağınıza koruyun! Anne de korunamamış ki kızını koruyabilsin? Ya babaya ne demeli?

En yutkunduranı da beni, çırılçıplak kaldırıma atılan minicik bebeğe bir anne bakışı. İlk ve son bakış. Tereddütlü bir adım ona doğru. Sonra sırtını dönüş. Bu kalleş dönüş.

Dönüşü olamaz bu dönüşün. Olsa da olamaz.

Halbuki, zararın neresinden dönülse olmaz mıydı? Madem geldi dünyaya. İnsan onu bağrına basmaz mı?Bir meme, bir sımsıkı kucak. Bir öpücük. Bir söz her şeye rağmen. Varsa bir kusur bir günah. Onun değil ya.

En kötüsü de bebeğin babasının, kızın ağabeyi olma ihtimali. İnsanın bebeğin babasının bambaşka insan çıkması için dua etmek bile geliyor içinden.

Halbuki 16 yaşında bir genç kız. Önünde uzanan masmavi okyanus gibi yaşam. Tatlı tatlı yüzecekken, biri çekiyor içeri.Bu ne adalet diyeceğime Allah'a ben ağlayayım en iyisi.

Ağabeyime de güvenemeyeceksem bu dünyada, kime güveneceğim anne.

Sana çok mahçupuz Allah'ım. Dua edecek yüzüm bile yok.

Ağlamak istiyorum.