Ağlarken bilinçli, gülerken rüşvetçiyiz!

Masum bir çocuğu elinden tutup kaldırmak gibiydi seni sevmek.
Emeğimin boşa gitmemesini umut ediyordum, ama olmadı...

Geçmişteki o masum çocuk büyümüştü artık.
Artık ne masumiyet kalmıştı ne çocuk saflığı,
Şevkâte muhtaç değildik.

Zaman geçti artık o eskidendi,
Masum gülüşler ve gözyaşları...

Artık ağlarken bilinçli, gülerken rüşvetçiyiz.
En insani halimizden bile karşılık beklemekteyiz.

Eskidik artık, tozlandık.
Bizi silecek toz bezi de yok üstelik,
Yozlaştık desek yeridir, anlaştık ve ayrıldık,
Bunlara da alıştık artık; anlaşarak ayrılmaya bile,
Danışıklı döğüş gibi desene.

Herşeye açığız artık ve her güzel duyguya aç,
Doymayız korkma, bizim gönlümüz aç...

Ağlamaya alıştık artık, gülmekse anormal,
Gülüyorsa bile karşılık bekler, o da çok normal.

Masum bir çocuğu elinden tutup kaldırmak gibiydi seni sevmek.
Emeğimin boşa gitmemesini umut ediyordum, ama olmadı.

Ağlamam mı gerek şimdi, yoksa gülmem mi?
Gözyaşım da yok ağlamaya, gülmeye heyecanım da,
Ne sen varsın artık benle, ne de o masum çocuk yanımda.