Ağustosun 30'u...

Tüm dünya ile bizim için kavga eden büyük insan'a...

geceleri hayal ettiği çağdaş bir ülkenin çocuklarıydık ve daha doğmamıştık...

***

yolda yürüyorsunuz, yanınızda sevgiliniz var.

yolda yürüyorsunuz, yanınızda kardeşiniz var.

yolda yürüyorsunuz, yanınızda dostunuz var.

yolda yürüyorsunuz ve yanınızda hiçkimse var.

uzaktan;

geri kalmışlığın; töreliğin incittiği, kaybolmuş hisseden kendini; çaresizliği ekmek yapıp, iki parmağında okun ipi; 'ok' dendi, fırladı en ileri; hedef yanlız yürüyendi. hedeflenen gözleri, 'ya içinde maaşı varsa' düşleri, kolundan kaptığı gibi, karşı kaldırımda kaybolduğundan beri,

yolda yürüyorsunuz, yanınızda sevgiliniz var; bir yumrukta bitirdi işini

yolda yürüyorsunuz, yanınızda kardeşiniz var; kaptı çantayı geri,

yolda yürüyorsunuz, yanınızda dostunuz var, seyirtti ileri

yolda yürüyorsunuz, yanınızda hiçkimse var;

biri çıktı ileri

unutmadınız o yürekliyi.

üstelik sizin için önce hiçti,

ve onun için de siz,

sizin için fırladı öne beklentisiz.

oysa;

sizin için, geleceğiniz için,

güzel topraklarımız için

tepsi gibi ay için

beyaz güneş için

bizim için,

milyonlar için;

dünyayla kavga eden, yumruğunu esirgemeyen,

tek başına, tek yürekken,

tüm umudu bizler iken

yanılmadığını anladığı gündü,

onlar için güzündü,

bizim için doğan gündü

izmir'de öğle vakti...

ulaştıklarında yırtık ayaklarla

bir hüzzamdı, bir nefesti

daha kurumadan yaraları,

daha bir bez parçası bile bulamadan kanayan ayaklarına

mehmetçik;

yürüdü, hep yürüyen ileri,

Ata'nın son emriyle süngü doğrulttu: trakya bizimdir!!!! ileri...

zaten hep ileriydi...

Atam'a saygıyla...