Ağzınızda Gevelemeyin...

Uzun uzun cümleler kurmak daha mümkün gözükür bazen..

O iki kelimelik cümleleri kullanmak ise ölesiye zor gelir..

"Seni seviyorum, seni özledim, özür dilerim, teşekkür ederim" gibi..

Durumu, hislerimizi anlatmak icin;

Yerine bir dizi kelime harcamak,

Dil ile dudak arasini anlamsizca doldurmak,

Saklamak ardına iki basit kelimeyi,

Büyüttükce büyütmek hep bizim işimiz...

Halbuki bazen hangi kelimeyi seçsen de kurtaramaz seni

yahut güven vermez karşındakine,

kimi sabırla, kimi öfkeyle, kimi inançla söylemeni bekler

Sonra farkedince büyüttüğünü bu sefer sen soylemek istersinde,

daha da büyür ağzında

Büyüdükce çıkamaz dudaklarından

Toprağını arayan tohum filizi gibi

O sert, taş betona vurur durur kafasını

Zamanını geçirir,

duygusunu geçirir

Mevsimini geçirir kelimelerin,

Anlamını yitirir.

Hani kisaca;

İnsan ne yapsa kendi yapar,kendine yapar...

O sebeple;

Dostluklarınızda, aşklarınızda, bütün ilişkilerinizde ağzınızda gevelemeyin,

gururla mühürlemeyin dudaklarınızı,

büyüdükçe büyümesin sözcükleriniz,

yine kiymetliniz olsunlar ama

yeri, zamani ve mevsimini yakaladığınız an çıkarınki

manasını çabucak bulsunlar.

Daha bir sevdirsinler sizi ve sizdeki yerlerini....

çok özletmeyin.. soğutmayın o güzel cümlelerle aranızı...

kısaltın sevdiklerinizle mesafelerinizi...

Durmayin..

Söyleyin, söyletin hislerinizi...

h.demir

İçimden geldiği gibi.... ..