Ah!!

PKK lıların, Habur sınır kapısından, bizim topraklarımıza girerken, davul zurna eşliğinde, Apo posterleri ve PKK bayrakları ile, bir bayram havasında, bir zafer kazanmışçasına, karşılanmalarını, yüreği sızlamadan, öfke duymadan ve küfürsüz, karşılayan oldu mu? Başbakan, Bakanlar, AKP milletvekilleri, bu manzarayı seyrederken, ne hissettiler? PKK, TC devletini, dizemi getirdi? Yenildik mi? İmralıdaki, kıs, kıs gülerken, Çankayadaki ne hissediyor? Kimse ölmeyecek, beş kuruş harcamayacağız, bu iş bitecek, dediği bu muydu? TC nin, bir ferdi olarak, böyle yaşamaktansa, bin defa ölmeyi tercih ederim.

Olaya bu pencereden baktığım için, kimsenin beni milliyetçi sanmasını istemem. Asla milliyetçi değilim. TC devletinin, bu kadar aciz duruma düşürülmesini, hazmedemiyorum. Feriştahı gelse, bunu bana hazmettiremez. Avrupalı, Lozan da, başımızı öne eğdirememişti. Şimdi düştüğümüz duruma bir bakın. Bu gün bir seçim olsa, AKP yine %42 oy alır, diyenler bile var.

Benim kanımı donduran asıl olay, eşkıyanın, bir mektup ile, daha doğrusu ganimet listesi ile gelmiş olması. Şunu, şunu, şunu, isteriz. Yoksa bu iş olmaz, demeleri, Ne oldu Davos aslanına? Neden, Habura gidip, PKK ye, kapıyı göstermedi. TC Devletinin, Başbakanına bu yakışırdı.

Hamas, El Fetih, gibi, dünyanın, hatta, Arapların bile, terör örgütü, dediklerine, Başbakan kucak açtı. Bunun karşılığında, Avrupa, o zaman PKK ye de, kucak açın dedi ve açtırdı. Avrupa yerine, Arabistan a yöneldik. Filistinlilerden gelen Aferin, Başbakanı coşturmuş olmalı ki, bu uğurda yüz yıllık dostlarımız olan Azeri kardeşlerimizi ve kadim dostumuz, İsrail i kaybetmeyi göze aldı.

Benim düşünceme göre, Başbakan Recep Tayip Erdoğan, Atatürk ün kurduğu, TC devletinin yerine, hayalindeki modeli yerleştirene kadar, Arabistan yolculuğuna devam edecek.