Ah! Karne karne!

KARNE karne! Bu gün Amerika'da yaşayan kaynımla msn de karşılaştık. İki tane minik kızı var ilköğretim öğrencisi. Bana da 3 karne geleceği için etrafımdakilerle bu heyecan yada gerilimi mi desem yada en doğrusu günlük tekdüzeliği değiştiren farklılığımı desem onlarla paylaşmak için konu açıyorum.

Eeeeee İki karne alıyorsun sürpriz yap kızlara atla gel. (Türkiye'ye)
Zor diyor. Keşke ama zor. BAKALIM BİZİM KARNELER NE OLACAK. Ben senin karneni kim verecek diyorum!

(Eşini söyleyeceğini zannederek) ALLAH diyor. Emri hak vaki olunca!
Evet ben neşeli bir sobet beklerken bir hüzün kapladı. Ama doğru, bugün sadece çocuklarımız mı karne alacak bu karneler hepimize verilmeyecekmi?

Geçmişte yaşamımızın büyük bölümünde bu gerginliği, heyecanı, sevinci üzüntüyü biz yaşamadık mı? Şimdi okuyanların "bizim zamanımızda böyle imkanlar yoktu!" Yada "ama benim annem babam... " diye başlayan cümlelerini duyar gibiyim birebir olması gerekmiyor ama onların bizlerde noksan gördüğü keşke olsaydı annemde babamda dediği davranış yada imkanlar sizce yokmu?

Bizlerin eline matematik, fizik, kimya notları verilmeyecek ama gelin objektif olalım kendimize anne, baba olarak notlar verelim.

Onların yanında kavga ettik mi?

'Sen yeterince çalışmıyorsun bak arkadaşının aldığı nota' dedik mi?

Düzenli olarak problemli çocukda en az 15- 20 günde bir okula gittik mi?

Öğretmeni dinleyip, dinleyip dönüp çocuğa mı kızdık?

Arkadaşları ile iletişim kurduk mu?

Onların anlatmasını beklemeden sorunu olup olmadığını gözlemlemeye çalıştık mı?

Anlamadığı konularda ona yardımcı olmak adına araştırma yaptık mı?

Ben bu kadar yeter dedim, yoksa hepsini sayarsam eminim % 99 umuz sınıfta kalırız. Alınacak üzüntülü sonuçlarda herkesinde bildiği gibi yeni başlangıçlar yaparak, zararın neresinden dönersek kardır deyip nerede yanlış yaptıysak yada noksan yaptıysak onu bulup düzeltmek olmalı değilmi?

BU ERDEM VE SAĞDUYUYU BÜTÜN ANNE BABALARIN GÖSTERECEĞİNİ UMUD EDİYORUM