Ah! Werther

Kentlerin sıkıştıran daraltan yok edici kalabalığından 

Doğanın kutsal kucağına kaçtığından beri 

İmrenerek bakıyorum göçmen kuşlara 

Telaşlı adımlara takılıp düşüyorum 

Önümde siyah bir gül açıyor, dokunsam uçurumdayım… 

Dokunsam ucundayım kılıcın, kalbim kanamaya hazır 

Ah! Werther 

Dağların eteğinde seni bekleyen gizli hazineydi Chatlotte 

Kara gözlerinden engin mavilikler taşıran mucize 

Duru, onurlu, ölümcül aşkın tanığı… 

Tanımak ki O’nu kadın olmanın haklı gururu 

Tanımak ki seni aşkı bilmenin huzuru... 

Dolduramaz artık bu çağda,  

Ah! Werther 

Sevmek denen yalan 

Dolduramaz,  

kıyısında siyah bir gül açan 

İçimde büyüyen, geçit vermez uçurumu 

Ah! Charlotte 

Ben ki yazgına ortak, ben ki duvar diplerine sevdalı 

Düşleri beyaz sandalda gezinen 

Uçan balonu dut ağacına takılı 

Ben ki yazgından ilhamlı,  

Büyümeyi bekleyen ardıç ağacı 

Tohumlarımı yeşertmeye gücü yetmez toprağın 

Olmasaydı ardıç kuşu… 

Ah! Werther 

Kirli nehirlerin duru kaynağı, sonsuza adanan aşk! 

Charlotte’ın tozunu alıp, uzattığı silahla sevişerek 

Ve son kez bakarak yeşil çimenlere, parlayan yıldızlara 

Tek bir kurşunla tüm acılarını dindiren yüce ruh! 

Bir ölüm de bize bırakmalıydın. 

Fatma Topcu KOŞUBAŞI