Ah be madenci

Beni yıllar boyu o yerden bu yere

Ellerinle kazdığın kömür taneleri ile bir yerlere taşıdın madenci

O bindiğim kara trenlerin dumanı burnumda tütüyorken

Biliyorum ki senin de burnunda sımsıcak yuvan tütüyordu.

Biliyor musun madenci? Ben çok iyi biliyorum ki,

Eğer evimde kışın ısınıyorsam, her yerde ışıklar yanıyorsa,

Beni ısıtan ve dünyamı aydınlatan senin karanlık dünyada

O çocuklarının öpmeye doyamadığı ellerinin maharetiydi.

Ah be madenci, bu kadar karanlık bir dünyada

Nasıl böyle bembeyaz, tertemiz kalmayı başarabildin?

Canını kurtarmışken sevinmek yerine

Neden sen çizmeni dert ediniyorsun ki?

Ah be madenci buna yürek dayanır mı sanıyorsun?

Son nefesini verirken o tertemiz hayatını

Bir film gibi düşünerek avcuna koyduğun bir not

Hakkını helal et oğlum denir mi be madenci?

Sen bu kadar cefa çekerek bizi sefaya sürüklerken

Görüyor musun madenci bak dünya sana ağlıyor.

Senin çizmenin çamuru altında izin ver de paspas olalım

Sadece oğlun değil Bütün millet sana Helal olsun diyor

Kusura bakma madenci

Biz senin değerini bilemedik

Biz senin öpülesi ellerini kirli diye öpmedik.

Biz senin özverini hep küçümsedik.

Şimdi ne desek boş değil mi madenci?

Haklısın gerçekten her şey boş.

Şimdi o yaşadığın kapkaranlık dünyanda

Ebediyen yaşayacaksın.

Huzurla uyu, çünkü anan baban evlatların

Dimdik seni yüreklerinde yaşıyorlar.

Şimdi o öpülesi ellerini öpemesek de

Senden son bir şey istiyorum madenci.

Hakkını helal et!