Ah bir çocuk olsam

Yaşım beş, yedi-dokuz olsa
Yerler bembeyaz karla dolsa
Elimde eldiven, sırtımda parkem
Ah-ah şimdi bir çocuk olsam.

Şöyle baktım yaşım kırka bir var
Üşüyorum hava soğuk, kar var
Mazi ye daldım bak hasret var
Ah–ah şimdi bir çocuk olsam.

Şöyle elimde oyuncak kürek
Derdik arkadaşlar toprak sürek
Küçük bir tarla, bahçe yapardık
Ah-ah şimdi bir çocuk olsam.

Her yaş çağında güzel değil mi?
Üstümü çamurlar gelirdim
Annem bağırır ‘artık delirdim’
Sorardım ‘anne temiz değil mi? ’

Arkadaşım bağırır ‘gel piko oynayalım’
Olmaz kız oyunu o oynamam.
Diğeri ‘gel çelik çomak oynayalım’
Olmaz babam yasakladı oynamam.

İlle de çamur la oynarım ben
Sanki gerçekmiş gibi yapardık
Sürerdik yeri; kumu elerdim ben
Elenen kumu tohum yapardık

Beklerdik başında bitecek diye
Sanki ekin ektik hayvan yiye
Kendiliğinden yeşerirdi orası
‘Bak-bak la Veli yeşermiş burası'.

Sevinç çığlığıydı bağrışmalarımız
Çok olurdu anne diye yalvarmalarımız
Ah–ah şimdi bir çocuk olsam
Tek dövse babam, öfkeyle dolsam

Diz boyu kar olsa şöyle yatsam
Annem dövse de öyle ağlasam
Ayağıma kızak takıp da kaysam
Koşsam dağa taşa da çağlasam

Geçti işte bir ömür öylesine
Düşünür dururum böylesine
Dünya dönüyor gülmecesine
Ah-ah şimdi bir çocuk olsam.

17/02/2008 Yaşar Türkmen