Ah İzmir

Çocukluğumu ve gençlik yıllarımı hatırlıyorum da. Ne güzelmiş İZMİR beton bloklarına teslim olmadan önce. Ya Karşıyaka(35, 5)Nergis tren istasyonunu Bostanlıya doğru geçişte sahile doğru yürümeye başladınız mı, bir narenciye kokusu kucaklar sizi, yol boyu limon, portakal, mandalın ağaçları eşlik eder her adımınıza. Veya Nerğis’den Karşıyaka yönüne yürüseniz, bu seferde can erik kokusu mest eder sizi, dönüp Şemiklere doğru yürüseniz ne fark derki. Bostanlıdan denizin o serin sularına dalışımızı henüz unutmadıki.

Mayıs ayından başlayıp ta Erim ayının sonuna kadar akşam serinliyi çöktümü İzmirin üstüne bir veya iki katlı evlerin bahçelerine kurulan sofralardan şen kahkahalar yükselirken çocukların şamatalı oyunlarının neşesinekarışırdı.Birkaç komşu birlikte açık hava sinamasının yolunu tutarken.mis gibi kokan nerğiz, akşam sefasi, yasemin ve hanım eli kokuları birbirine karışırdı

Ne güzeldi İZMİR beton yıgınlarına teslım olmadan .Eski ordu sokağında kalan son bançeyi de kaybettik sonunda

ERBABI