Ah'lı zaman cümleleri

Elimi dayayıp günlerin şakağına

Geçtim ah’lı zaman cümlelerinden,

Sabrın kılı kırk yaran eleğinden.

Az gittim uz gittim.Meğer bu kilometre taşsız ömrü tosbağa adımlarıyla voltalamışım.

Kalanı yok, gideni cok bir hancı yalnızlığında konaklamışım.

Bulutlarım kurşuni, nerde uç uç böceğinin içime yerleşmiş sevinci.

Mil gibi çektim gözlerime acısı tatlı sözleri. Ne gözümden düştüler, ne kulağımdan.

Sızıladım, yankılandım, durdum. Kendine tünemiş bir kuştum, kanadımda iki sevda hevesi.…Pır pır etti sustu

Şarkıların tesellisiz dergahında , dökülmemiş feryatlar, söze gelmeyen duyarlılıklar yurdunda parçalandı dilim. Gıkım çıkmadı.

Bir damla yaş bir hışımla yürüdü göz ucuna...

Ben kopan curcunaya aşina, çaresiz yol verdim gözyaşına.

Ama heyhat. Açtı yine kanatlarını hevesi kırık kuş.

Mevsim bahar.

En yeşermez dalından filizlendi hayat

Gözümde ne kasvet, ne hıçkıramadığım sevdalar…

Çatladı kozası günlerin

Bahar damladı damlayacak ruhuma

Bir umut azığım var

Bir umut,

Durur

Çıkınımda