Ah Mor Kardelen

Kara kışla gelen!
Anılarıma kar yağdırdın işte,
Belli oluyor mu senden kopamadığım?
Sadece üşüyorum beyazın huzur verir bana…

Morlara, karlara bulandım,
Mor bir renk varmış da onu anlamadım,
Mis gibi kokardı hep saçların,
Papatyasız mevsime inat yine baharsın...

Kara kışla gelen!
Yeni yıl Ocak’ta geldi,
Anılarımla gidiyorsun işte,
Yüreğime kışı ve ayazı sakladım,
Hiç bırakma lapa, lapa yağsa da kar.
Ayrı düşsek de sevdalılar özlemler hep var,
Mor kardelene söyle sevenler kavuşsunlar...

Kara kış mevsiminde kuş cıvıltıları,
Hasret türküleri okunuyor uçan turnalar,
Sevdiğinden kopması zordur sevdalılar,
Gidecek elbet kara kış,
Solmasın kış ayazında kar delen çiçeğin...

Git turnam söyle!
Beni merak etmesin sevdiklerim,
Özlemin yorganı serilecek üstüme,
Hasretin üşüttüğü kumköyün eteğinde,
Mor bir kardelene şarkılar söyleyeceğiz…

Bizi anlatan şiirlerimize nefes vereceğiz,
Ya da çıtırdayan odun sobası dibinde,
Veyahut acı bir kahve eşliğinde,
Sohbetin sözün özüne varacağız,
Uğultusunu duyduğumuz esen yelde...

Yani demem o ki beni merak etme
Sana çiçek kokusu gönderiyorum,
Senin gibi kokan…
Kar delen çiçeği olsun adı,
Kokusunu senden çalan…

Sevdasını mor renginden olan,
Bükük boynuyla, narin, zarif,
Senin gibi masum duran,
Serin kokusuyla usulca, hafif,
Seni en güzel sabahlara uyandıran…

Yorgun Kalemim