Ah şu devletten çok devletçiler(!)

Bakın önce kutsal devletten canı yananı dinleyelim:

“KARLI KAYIN ORMANINDA

Karlı kayın ormanında
yürüyorum geceleyin.
Efkârlıyım, efkârlıyım,
elini ver, nerde elin?

Ayışığı renginde kar,
keçe çizmelerim ağır.
İçimde çalınan ıslık
beni nereye çağırır?

Memleket mi, yıldızlar mı,
gençliğim mi daha uzak?
Kayınların arasında,
bir pencere, sarı, sıcak...

Ben oradan geçerken biri:
‘Amca, dese, gir içeri.’
Girip yerden selâmlasam
hane içindekileri.

Eski takvim hesabıyla
bu sabah başladı bahar.
Geri geldi Memed'ime
yolladığım oyuncaklar.

Kurulmamış zembereği
küskün duruyor kamyonet,
yüzdüremedi leğende
beyaz kotrasını Memet.

Kar tertemiz, kar kabarık,
yürüyorum yumuşacık.
Dün gece on bir buçukta
ölmüş Berut, tanışırdık.

Bende boz bir halısı var
bir de kitabı, imzalı.
Elden ele geçer kitap,
daha yüz yıl yaşar halı.

Yedi tepeli şehrimde
bıraktım gonca gülümü.
Ne ölümden korkmak ayıp,
ne de düşünmek ölümü.

En acayip gücümüzdür,
kahramanlıktır yaşamak:
Öleceğimizi bilip
öleceğimizi mutlak.

Memleket mi, daha uzak,
gençliğim mi, yıldızlar mı?
Bayramoğlu, Bayramoğlu,
ölümden öte köy var mı?

Geceleyin, karlı kayın
ormanında yürüyorum.
Karanlıkta etrafımı
gündüz gibi görüyorum.

Şimdi şuradan saptım mıydı,
şose, tren yolu, ova.
Yirmi beş kilometreden
pırıl pırıldır Moskova...

(Nazım Hikmet)

***

 Gerçek kalıcılık bu...

Ve büyüklük!

Bin bir eza cefa ve kovuluş yurdundan...

Yine de unutamayış o yurduL

Hep soruyorum kendime;

Hani o vatanseverliği kimseler bırakmayan,

Bu arada da hep kendilerine lüpletenler... 

Sahi vatan kutsal mı yoksa saygın mıdır?

Kutsallık tanrısal bir yaklaşımdır, vatansa dünyasal...

Dünyasal olan kutsal değil saygın olur.

Kim ki kutsallığa yüceltir bilinir ki o bu işten lüpletir!

Devlet saygındır ve saygın olmak zorundadır!

Saygın devlet kendini kullandırmaz!

Saygın devlet halkına ayrım uygulamaz!

Saygın devlet halkının kılına zarar vermez, verdirtmez!

Saygın devlette devlet adamı devletin sorumluluğunu üstlenmez, sıradan insandır!

Sadece yasalarda olan görevlerini uygulamakla yetinir, durumdan vazife çıkarmaz!

Saygın devlet, memurunun elinde oyuncak olmaz!

Ama olmuş!

Nice insan bu “devlet adamları(!)” elinde kadre uğramış, canından edilmiş, yurdundan edilmiş!

Acıyorum ya... Kendi adıma onlardan binlerce kez özür diliyorum.

Ve devlet, devlet olduğunu bilmeli şerefini, önce kendini devlet yerine koyan devlet adamlarından korumalıdır!

Devlet halkının can ve malını “her şeye karşın” korumalı ve de suçluyu da insan gibi yakalayıp cezalandırmalı.

Son günlerde ben bu konuda rahatsızlık duyuyorum, polis, insanlara adeta kişisel düşmanıymış gibi davranıyor, bu beni çok üzüyor.

Polis ve diğer devlet adamları devletin görevlisi olduğunu, sahibi olmadığını asla unutmamalılar!

Bugünlerde tarihimizden utanıyor durumda oluşumuzun asıl sebebi işte bu devlet adamlığını, devletin sahibi noktasına taşıyanların iş bilmezliği yüzündendir.

Saygılar sunuyor, hakkınızı helal etmenizi diliyorum...