Ahmed Arif hasretinden prangalar eskitmiş!

Belinde Diyarbekir kuşağı
Zulasında kimbilir hangi hınç, hangi mısra
Yürür namus bildiği yolda...
Yürür yine de yalınayak ve
ayakları yanarak.

Ahmed Arif 1927’nin Nisan’ında Diyarbakır’da dünyaya geldi. Diyarbakır lisesini bitirdikten sonra Ankara Dil-Tarih-Coğrafya Fakültesinde felsefe bölümünde öğrenim hayatına başladı. Şiirlerini Türkçe kaleme alan şairin şiirleri Kurmançi ve Zazacaya çevrilmiştir.
Hasretinden Prangalar Eskittim şiiriyle edebiyat dünyasında büyük yankı uyandırmış ve takip edilen bir şair olmuştur. Kendine özgü anlatımı, kelimelerin arasına sıkıştırdığı o duygular, o büyü onun şiirlerini okurken okura büyük zevk veriyor. Daha farklı, daha içten, daha lirik bir şairdi o gözümüzde. Nazım gibi o da Haziran’da veda etti bizlere. 1991’in Haziran ayında. Fakat hala şiirleri dillere, yüreklere işlemeye devam ediyor.

Önemli şiirlerinden birkaçı: Hasretinden Prangalar Eskittim, Anadolu, Otuç Üç Kurşun ( Otuz üç kurşun olayına dair yazdığı şiir) , Unutamadığım, Vay Kurban, Uy Havar, Hani Kurşun Sıksan Geçmez Geceden, Kara

Şiirleriyle toplumsal olaylara ayna tutmanın yanı sıra yüreklere işleyen lirizmi onu unutulmaz şairlerden birisi yapmıştır.

Doğdun,
Üç gün aç tuttuk
Üç gün meme vermedik sana
Adiloş Bebem,
Hasta düşmeyesin diye,
Töremiz böyle diye,
Saldır şimdi memeye,
Saldır da büyü...

Ahmet Kaya ve özellikle Cem Karaca tarafından Ahmed Arif’in birçok şiiri bestelenmiştir.

1991’in yaz ayında hayata veda eden bu usta şairi 2009’un yazında yine sıcakta kavrulurken, bu mevsimde bu ayda ölmenin zor olduğunu düşünerek saygıyla anıyorum.

Utanırım,
Utanırım fıkaralıktan,
Ele, güne karşı çıplak...
Üşür fidelerim,
Harmanım kesat.
Kardeşliğin, çalışmanın,
Beraberliğin,
Atom güllerinin katmer açtığı,
Şairlerin, bilginlerin dünyalarında,
Kalmışım bir başıma,
Bir başıma ve uzak.
Biliyor musun?