Ahmed Arif Umudu

Hasretten eskiyen prangaları,
Mahpuslarda Ahmed Arif taşıdı.
Özlemin açtığı tüm yaraları,
Kalemiyle Ahmed Arif kaşıdı.

Umut yaydı hayal ile düş ile,
Haber saldı gökte uçan kuş ile.
Savaşarak tırnak ile diş ile,
Karanlıkta Ahmed Arif ışıdı.

Bahar umuduydu bir yeşil soğan,
Adiloş Bebeydi umutla doğan.
Zulüm. kahır oldu göklerden yağan,
Umut yandı, Ahmed Arif üşüdü.

Nevzatlar, Kemaller unutmaz O’nu,
Gelip geçenlerle bir tutmaz O’nu.
Zamanın beşiği uyutmaz O’nu,
Bulunmuyor Ahmed Arif çeşidi.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat